Articles Comments

Alfred Vierling » in het Nederlands » Nederland’s zelfopheffing

Nederland’s zelfopheffing

Kent een samenleving zonder trots bij falen schaamtegevoel ? Als Oranje van het Joegoslavische voetbalteam wint, vraagt het hossende volk niet waarom wij dat land met 800 bommen en kruisraketten hebben bestookt en er zodoende enige Enschede’s kaalsloegen. De Nederlandse regering bleek niet eens op de hoogte te zijn gebracht van deze missies met inzet van onze vliegtuigen door de NAVO. Wel zal Minister van Oorlog De Grave op 25 januari 2002 aan bommengooier Marcel Duyvensteijn het ‘vliegerskruis’ als onderscheiding voor bewezen moed uitreiken. Een ontmoeting tussen twee oorlogsmisdadigers zou ik zeggen. In het recente rapport over de NAVO-aanvallenl op Servië en Kosovo opgesteld door prof Horst Fischer (Universiteit Bochum en Leiden) (1), geschreven door Amnesty International afdeling Nederland, wijst deze erop dat de NAVO meer belang hechtte aan het behoud van zijn strijdkrachten dan aan voorkoming van slachtoffers onder de burgerbevolking. In strijd met de Geneefse Conventies inzake internationaal humanitair recht, die uitgaan van een strikte scheiding tussen militaire en civiele doelen, weigerde de NAVO zich eerst ter plekke ervan te vergewissen dat er geen burgers waren en werden deze burgers nooit van te voren gewaarschuwd, hetgeen ook volgens voormelde conventies is voorgeschreven. Het argument dat men bevreesd was voor tegenaanvallen, gaat mank bij bombardementen van een hoogte van 1,2 km en met kruisraketten.

Prof John Erickson (Universiteit van Edinburgh) komt dan ook tot de conclusie dat de NAVO willens en wetens op burgers heeft gemikt om zo een algehele paniek te laten uitbreken (2). Dit leidt hij af uit de dubbel uitgevoerde luchtaanvallen op bruggen en treinen waarbij de NAVO zelfs de te hulp toegesnelde burgers andermaal kapot bombardeerde. Erickson vraagt zich ook af waarom geen parlement aan zijn regering vraagt, wie binnen de NAVO de ‘secundaire doelen’ vaststelt, dat zijn de doelen waarop de bommenwerpers hun lading voor hun terugkomst moeten droppen als ze het hoofddoel gemist hebben. Behalve naar aanleiding van de bombardementen op de Chinese ambassade heeft de NAVO ook geen verklaring van recht en schadevergoeding gegeven aan de meer dan 500 burgerslachtoffers die zij gemaakt heeft, ook al in strijd met de conventies. Pas na het bloedbad te Djanovica op 14 april 1999 luidde het bevel eerst na te trekken of er burgers op de doelen waren, te laat voor de burgers die op de brug bij Varvarin werden afgeknald. Pas een week voor het beëindigen van de bombardementen door de NAVO, stelde deze oorlogscriminele organisatie zijn ‘rule of engagement’ bij: Eerder had ze zich alleen in de pers bij monde van Shea gebonden verklaard aan internationaal oorlogsrecht. een propagandaverhaal naar nu blijkt.

De Victoriaanse schrijver William Morris heeft zich in een sombere bui eens afgevraagd, waarom “mensen eerst schijnen te strijden voor een doel, bij voorbeeld: democratie of vrede. met inzet van middelen die deze doelen vernietigen bijvoorbeeld met gore oorlogsmethoden, om er dan achter te komen dat wat ze wilden bereiken, niet is gebleken datgene te zijn wat ze zich ervan hadden voorgesteld, om dan vervolgens andere mensen onder andere naam zich in te laten zetten om alsnog andere doelen na te streven; het militarisme gebruikt de sociale structuur altijd als brandstof”. Mij dunkt dat dit alle actualiteit heeft behouden als men ziet welk militair bewind – ondermeer namens ons – Koushner nu voert die de etnische zuivering uit Kosovo van rond 150.000 Serven duldt door Albaanse Kosovaren.

Hetzelfde oorlogvoerende Europa heeft dan wel de onbeschaamdheid om Oostenrijk te boycotten en de aldaar democratisch gekozen regering aan een onderzoek naar de handhaving van mensenrechten te onderwerpen. Hier loopt onze regering voorop als heilssoldaat, even weer vergeten wat ze in naam van het humanitaire recht in Srebrenica hebben gedaan: berustend wegkijken bij een massaslachting. We stellen hier vast: Europa en onze regering lopen aan het handje van Wall Street en bombarderen een land dat zich verzet tegen neoliberale overneming van zijn industrie en economisch potentieel. Ze bekritiseren Oostenrijk omdat dat land door Rauschner en Pelinka (Instituut tegen Racisme en Vreemdelingenhaat te Wenen) van binnenuit en door het Joods Wereld Congres van buitenaf in de tang wordt genomen. Tal van Europese banken en verzekeringsmaatschappijen en de Nederlandse AEX-effectenbeurs zijn inmiddels voor dat congres door de knieën gegaan (3).

Onderwijl wordt Europa, althans zijn grote steden onder de voet gelopen door islamitische immigratie. Aanpassing en inpassing in onze westerse beschaving blijken onmogelijk . Zo stelt Entzinger naar aanleiding van een onderzoek door de Volkskrant vast dat het merendeel van de Marokkaanse en Turkse jongeren de islam onverenigbaar vinden met de westerse cultuur; anderzijds moeten europese jongeren niets van de islam weten: De nieuwe godsdienstoorlog lijkt door het ontbreken van enige acculturatie al in aanleg aanwezig te zijn.

Wat is nu de houding van de Nederlandse politieke elite ? Ze heeft het geschiedenisonderwijs afgeschaft: de jongeren zijn onbekend met de eeuwenlange strijd die Europa heeft moeten voeren tegen de Islam: 732 slag bij Poitiers, Frankrijk bevrijd; 1492 slag bij Granada, Spanje weer na 800 jaar bevrijd; 1529 en 1682 moslimbelegeringen van Wenen afgeslagen. De unificatie van Spanje en de schepping van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie waren nodig om Europa uit de tanggreep waarin de moslims Europa hadden, te ontzetten. Oostenrijk, dat nu dus wordt gescreend op de naleving van mensenrechten, heeft ons eeuwenlang behoed voor moslimoverheersing.

Nederlandse jongeren hebben geen enkele band meer met het Europese mentaal-culturele erfgoed: ze kennen de ideeën van de Verlichting niet, ze kennen de grieks-heileense bronnen van hun beschaving niet. De christelijke leiders die dit gedachtengoed eeuwenlang hebben geperverteerd, bijvoorbeeld Paulus met zijn uitvinding van de individuele schuld aan de erfzonde (5) en Augustinus met zijn uitvinding van de affiankelijkbeid van God’s genade (6), hebben thans hun masochistiscbe pauselijke excuus gebracht aan de “medemensen van het boek’, de joden en de moslims. In Nederland krijgen de aanhangers van deze in wezen syrisch-arabische godsdiensten voor mensen levend aan de rand van de woestijn, het voor het zeggen, in ieder geval in moreel opzicht. De anderen worden aan hun dictaat ondergeschikt, vergelijkbaar met de Mosarabes, de christenen die onder het kalifaat van Cordoba gedurende 800 jaar moesten leven. Velen van deze vluchtten naar de onherbergzame landstreken van Galicië en Asturië, welke door de westgoot Pelayo in de slag bij Covadonga van 718 voor mosliminvallen waren behoed. Waar moeten Nederlanders straks been vluchten, naar Denemarken misschien waar verstandiger sociaal-democraten regeren?

Neoliberalen als Gerry van der List (Elsevier) vinden hoofddoekjes geen probleem hoewel bet dragen in Turkije als provocerende uiting van de orthodoxe islam verboden is in openbare ruimten. Maar wie hier nog tegenstribbelt vanwege gelijke rechten, vrouwenemancipatie, scheiding van kerk en staat, openbaar onderwijs en dergelijke, die is “racist” (7). Het is duidelijk dat de politieke elite, ja de gehele maatschappelijke elite zich consolideert en verschanst in de verstarring van de nieuwe neoliberale ideologie met het vernis van de ‘boekgodsdiensten’: een nieuw religieus aangekleed materialistisch fundamentalisme: Wie consumeert en produceert, die mag onderdrukken wie en geloven wat die wil (liefst het ‘boek’), maar degenen met kritiek op het materialisme, roep om politieke bezinning, pleidooien voor zelfkritiek worden als ketters bestraft voor hun gedachten.

Het wordt tijd dat de buitengeslotenen van publieke zaken, ontdaan van hun democratie, zich weten te bevrijden van de druk van de boekgodsdiensten waarmee ze door de neoliberalen onmondig worden gehouden (8). Het carnaval van ‘brood en spelen’, het ‘oranje-gevoel’ en de ‘opium voor het volk’ zijn oude maneuvers van de elite om de aandacht voor de publieke zaak af te leiden (6). En treurig weinig van de europese humanitaire verlichte beschaving is jongeren bijgebracht. Zich terugtrekken in teveel privacy wat menigeen der buitengeslotenen doet, is ongezond; privacy, het gulden recht van de hedendaagse yup, is afgeleid van bet latijnse ‘privatus’ wat betekent ‘beroofd’, namelijk van aandacht voor de publieke zaak. Door zulk een afwending met alleen maar brutaal streven naar eigen materieel gewin in een concurrentiemaatschappij die eerder op broedermoord lijkt. valt elk zicht op een betere samenleving in duigen en gaat Nederland ten onder in een tijd van Europese troebelen; Europa als wingewest voor Amerika, oefenterrein voor militairen van de NAVO en slagveld van de Jihad.

Filed under: in het Nederlands · Tags:

Leave a Reply

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.