Hoera ‘t is zo fijn om ritueel geslacht te zijn!

‘Ritueel slachten nog altijd een gruweldaad’
door drs. A.J.C. Vierling

In Bewust 81/3-98 en 81/4-149 besteedde de E.B. voor ‘t eerst aandacht aan misstanden rond ritueel slachten. In Bewust 82/58 riep de auteur van het op deze en volgende pagina’s afgedrukte artikel over ritueel slachten op tot het toezenden van adhesiebetuigingen met dierenbeschermingsorganisaties tegen het ritueel i.e. onbedwelmd slachten. Tot nu toe zijn meer dan 100 kaarten binnen, maar ook zijn er onder andere tijdens de Algemene ledenvergadering van de E.B. in september verzoeken tot meer informatie gekomen. Daaraan wordt In dit artikel voldaan in de hoop, dat nog velen zich zullen scharen achter de genuanceerde benadering welke wij in deze volgen. Het gaat niet aan dat dierenleed zonder redelijk doel wordt verzwegen en getolereerd uit hoofde van misplaatste angst voor vreemdelingenhaat. Onder de koppen “Ooggetuigeverslag”, “Geschiedenis en juridische aspecten”, “Religieuze aspecten en verband met het minderhedenbeleid’, “Technische, veterinaire en etologische aspecten”, “Schaalvergroting en economische aspecten” en “Houding van de media en schrijvende pers” wordt een en ander aan de orde gesteld.

OOGGETUIGEVERSLAG
Plaats en tijd van handeling: Amsterdams hoofdabattoir, schapenhal 04.00 uur 10.00 uur zondag 19 oktober 1980.

Mijn blonde haren zorgvuldig weggeborgen onder een capuchon ben ik met een menigte Islamieten mee naar binnen het abattoir gerend, net doende alsof ook ik een schaap kom slachten. Het duurt uren in de ijzige kou voordat ik een blik kan slaan op de rituele slachting:
Het schaap wordt door twee man beetgepakt en op de rug gelegd boven op een putje, waarin zo meteen het bloed kan wegvloeien.
Snel en vakbekwaam wordt de halssnede toegebracht, maar door de overweldigende aanvoer wordt het het dier niet bij de kop gehouden tot blijvende bewegingloosheid is ingetreden. Veel Schapen spartelen nog als ze aan de jacobsladder worden opgetrokken. Let wel, ik doel niet op de stuiptrekkingen die nadien altijd optreden als gevolg van het uitbloeden van het lichaam, maar op de afwezigheid van bewegingloosheid direct na de halssnede.

Plaats en tijd van handeling:Amsterdams hoofdabattoir, runderen. hal, 10.00 uur – 11.30 maandag 27 september 1982.

Er worden eerst nog runderen ‘normaal’ geschoten door middel van een schietmasker. Dan wordt er een eerste koe ritueel geslacht: het dier wordt met touw aan zijn voorpoten omlaaggetrokken en dan omgerold tot hij met de kop boven een bloedgoot ligt. Er wordt een gebed aangeheven door een tiental islamitische omstanders en dan wordt de halssnede aangebracht. Dit gaat soms goed; maar ook nog bij herhaling mis: er wordt niet diep genoeg ingesneden. Er moet soms worden bijgesneden en men wringt de kop veel te vroeg met de hand naar achteren toe. Dit, als gevolg van de onervarenheid van de islamitische slachter. Loonslachters van het abattoir spreken er schande van, maar willen dat niet anders dan anoniem doen uit vrees voor Islamitische represailles. Zelf slagerszoon en gewend aan bloed en slachtingen ga ik over mijn nek. Ik haal mijn filmcamera tevoorschijn en probeer te filmen. Dat mag niet, want onder druk van de orthodox religieuse joodse leden en de islamitische werknemers heeft de grossiersvereniging de directie van het abattoir gedwongen tot een intern besluit dat filmen en fotograferen verbiedt. De keurmeester ziet de camera, stuurt me weg en ik word achterna gezeten -alsof ík de misdadiger was.

DEN HAAG
Plaats en tijd van handeling:Haagsche hoofdabattoir 10.30-uur dinsdag 28 september 1982.

Met Tonie Zorg (Stichting S.O.S. Huisdieren) en mijn vader, één van de oudste slagers op het Haagsche Abattoir, ga ik eerst kijken bij de runderenhal. De runderen werden aan vier poten met kettingen gekluisterd en omgetrokken in rugligging. Dit ging soms mis en zelfs gepaard met losbrekingen. Er werd vakbekwaam gesneden, maar volgens mijn stopwatch duurt de bewegingloosheid toch altijd nog 30 seconden. Bij de Hindoestaanse islamieten gaan de slachters over tot gebruikmaking van de jacobsladder in plaats van de kluisterkettingen. Dit alleen, om het dier in rugligging te krijgen. Een enkele stier wordt zelfs pas hangend aan de jacobsladder de halssnede toegebracht. De schapen worden door één in plaats van twee man neergelegd en tegelijkertijd wordt de halssnede toegebracht. Het snijden geschiedt vakbekwaam, maar de man is in zijn eentje niet in staat het dier direct na de halssnede tot blijvende bewegingloosheid intreedt vast te houden, zodat de schapen doodspartelen op het putje en aan de jacobsladder. Walgelijk. Ook bij de runderen en de schapen in Den Haag heb ik~geprobeerd te filmen en foto’s te maken. Een poging om met aanwezige Turkse jongeren te praten mislukt, maar met de Hindoestaanse jongeren viel wel te praten over technische verbeteringen, zoals de HYDRAULlSCHE RlTUËLE DOODBOX VAN HET ABATTOIR VAN AMSTERDAM.

In de afgelopen 5 jaar heb ik als bewoner van de Amsterdamse Kinkerbuurt tijdens de offerfeesten vaak schapenkoppen pen in vuilniszakken aangetroffen. Vorig jaar nog lagen de koppen open en bloot in de Groen van Prinsterstraat en dit jaar rond de Albert Kuyp. Nu mogen de islamieten wat niemand anders mag, namelijk het op het abattoir geslachte vlees en zelfs de huiden zelf mee naar huis nemen en dus is er geen bewijs van illegaal ritueel slachten thuis. Maar getuige de klachten van vele bewoners over bloed dat drupt vanaf het bovenbalkon, het snerpend gekrijs van afgebeulde schapen in de nacht en stank (afkomstig van doorgespoelde ingewanden) uit het riool, is het onbekwaam erop loshakken met botte messen gewoon in de huiskamer nog niet geheel verdwenen. Zo gaat het immers nog in Vrijwel de gehele derde wereld, ook in niet islamitische landen zoals de Filippijnen naar ikzelf zag.

Geschiedenis en juridische aspecten
Tussen 1940 en 1945 werd er in Nederland niet ritueel geslacht. WèI werd bijna het hele Joodse volk algeslacht en daarom stonden de Nederlanders na 1945 de weinig overlevende orthodox-religieuse Joden weer toe wat de bezetter verboden had.

Als in de zestiger jaren dHr.De Jager in blad van de Nederlandse Vereniging ter Bescherming van Dieren een artikel schrijft over het onnodig lijden en de lange doodstrijd van ritueel geslachte runderen, ligt alras het hele kantoor ondergesneeuwd met brieven vanuit orthodox-joodse hoek, waarin de vereniging voor antisemiet wordt uitgemaakt. (er was toen nog geen enkele brief vanwege islamieten bij. De pers werd gemobiliseerd en zo werd zonder enige openbare discussie op 14 januari 1957 het Vleeskeuringsbesluit dus per Koninklijk Besluit afgekondigd, behorend bij de Vleeskeuringswet (stbl 29). In art 8 lid 1 van deze wet wordt weliswaar de norm gesteld, dat slachtdieren na voorafgaande bedwelming zo spoedig mogelijk en in ieder geval binnen een minuut door verbloeding worden gedood, maar van deze humane regel blijvwworden sef en onze wetten doorgehaald. Zonen de dieren verstoken die het ongeluk hebben te zijn voorbestemd voor consumptie door ‘Israëlieten’ en ‘Islamieten’ (Deze laatsten per K.B. van 21 januari 1977. Stb. 28). Hoe vol reserve dit poliek volstrekt niet doordachte besluit doorr staatssecretaris Hendriks (totstand gekomen in weerwil van de adviezen van de Veterinaire Hoofdinspectie) destijds toch nog is genomen blijkt uit artikel 11, dat paal en perk beoogt te stellen aan de bedenkelijke praktijk van het ritueel slachten ook in die dagen.

Zo staat er: ‘Het kluisteren èn neerleggen mag slechts met de nodige omzichtigheid in aanwezigheid van de slachter en onder aanwijzingen van de aanwezige keuringsarts of keurmeester geschieden; het slachtmateriaal moet In goede staat verkeren en bij néerlegging moet belediging van kop en horens voorkomen Worden. Na de halssnede moet de kop zolang worden vastgehouden lot blijvende bewegingloosheid is ingetreden’ –

MISDRIJF
Wie in de ogen van zo’n zieltogend rund, snakkend en snuivend naar adem ziet zonder gevoel van deernis (drukt u uw adamsappel maar eens in en houdt dat eens 30 seconden uit en probeer daarbij eens te bedenken dat u zich ervan bewust bent leeg te bloeden- die begaat volgens ons normbesef een misdrijf tegen de zeden. Dit staat althans in ons Wetboek van Strafrecht art. 254: ‘Strafbaar gesteld is degene, die zonder redelijk doel opzettelijk een dier pijn of letsel veroorzaakt’In soortgelijke zin luidtonze Wet op de Dierenbescherming. Maar met één pennestreek, een KB, heeft de staassecretaris ons normbesef en onze wetten doorgehaald. Zonder discussie over wat dan wel dat redelijk doel is dat zulk leed in de vorm van pijn en doodstrijd rechtvaardigen kan. Zonder discussie: Ook administratiefrechtelijk is de staassecretaris oveer de schreef gegaan. Het zou echter een eenmalige ontheffing zijn , maar thans zien velen het als een verworven recht.

De toenmalige staatsecretaris Hendriks en de huidige minister Gardeniers argumenteren alleen met godsdienstvrijheid en rechten van minderheden. Elders gaan we erop in, maar juridisch is relevant dat eerst maar eens moet worden uitgemaakt in hoeverre oude gebruiken al dan niet bestanddeel van godsdienst, onze wetten opzij kunnen zetten. Of is het zo, dat straks bij KB zonder enige discussie ook de steniging van overspelige vrouwen (dat staat wel expliciet in de Kor’an) weer kan worden toegestaan? Juridisch is relevant in hoeverre het beruchte KB rechtskracht heeft, nu twee eerdere wetten dezelve ontkrachten. Maar ja, de arme dieren procederen niet en de dierenbeschermers zijn armer dan de 100% gesubsidieerde minderhedenorganisaties in dit land.

Religieuze aspecten en verband met het minderhedenbeleid

Ik acht mezelf niet oordeelkundig om te treden in een helige Schriftuur-discussie. Ik constateer, datde Bijbel en de Kor’an zijn geschreven in een tijd onbekend met electriciteit of revolver. Ik constateer dat Bijbel noch Kor’an precies voorschrijven hoe de slachting moet worden uitgevoerd. Ik constateer, datzowel de Turkse islamitische Prof.Dr. Süreyya T. Aygün Pascha van de veterinaire/medische faculteit van de universiteit van Ankara als Prof. Dr. L.Naggar, rector van de Al Azhar universitiet in Cairo voorafgaande bedwelming juistgeboden achten vanuit de islamitische heilige schriften. Ttot dezelfde conclusie kwam ook rabbijn Dr. L.Stein die in 1913 schreef dat onbedwelmd slachten niet stoelt op de Mozaische wetgeving. Ik behoor tot degenen die deze heilige schriften wensen te erkennen als onmisbare inspiratiebron, maar niet als letterlijk gebod allertijden. Wat gebeurt er straks dan met de overspeligen, homosexuelen, macrobioten ? De ontwer-minderhedennota die de Regering voorjaar 1983 in de Tweede Kamer wil voorleggen acht in zijn inleiding het meest kostbare van een multicultuele samenleving te zijn de confrontatie van onderscheiden normen en waarden. Daarover moet in alle openheid kunnen worden gediscussieerd, stelt de nota. Maar alle bezwaren geuit tegen deze nota vanwege onze Ekologische Beweging en vanwege Dierenbeschermingsorganisaties zijn door Henk Molleman, hoofd Directie Coôrdinatie Minderhedenbeleid van het ‘Ministerie van Binnenlandse Zaken verdonkeremaand! In de drie vette delen waarin de officiêle reacties op de concept-nota zijn opgenomen, staan alleen de reacties van de 100 % gesubsidieerde minderhedenorganisaties en enige overheden. Geen oorspronkelijk Nederlandse stem wordt gehoord. En al die reacties smeken in koor U raadt het om meer, meer voorzieningen voor ongebreideld ritueel slachten!!

Henk Molleman heeft de schrijver dezes, die met de steun van de Veterinaire Hoofdinspectie en namens de Ekologische Beweging en de Stichting SOS Huisdieren bezwaar wilde aantekenen tegen deze manupilatie zelfs de toegang tot zijn dienst voor eeuwig ontzegd op jongstleden 28 september!! Zo gaat hij voort deze bestbetaalde verrader van de Nederlandse kansarmen, deze ambassadeur van de Middeleeuwen, deze nuttige idioot van de meest orthodoxe Islam.

Technische, veterinaire en etologische aspecten.

Maakt Molleman van ritueel slachten een soort speerpunt van zijn minderhedenbeleid, het zou een valse voorstelling van zaken zijn als hier verschillende normen en waarden in het geding zijn: Ook volgens de lsraelische en de Islamitische rite moet de slachting snel, vakbekwaam en pijnloos geschieden. Niet vanuit een vermeend cultureel superiorileitsgevoel, maar vanuit een houding van mens tot dier (een ook door genoemde minderheden erkende transculturele maatstaf) vinden wij het te goedkoop en te louche dat tolerantie ten opzichte van culturele minderheden werdt afgekocht met zwijgen over misstanden die door de slachtoffers ervan niet kunnen worden aangekaart.
De dieren zijn nog heel veel zwakker en heel wat meer uitgebuit dan de leden van culturele minderheden dachten wij zo.

Neen, dit onderwerp moet worden bezien vanuit technisch-veterinair oogpunt. De techniek blijkt het probleem verregaand te kunnen oplossen. Ten eerste is daar de experimenteerreeks van Dr. R. Hoenderkem, de man van de Veterinaire Hoofdinspectie, die promoveerde op ‘Electrische Bedwelming van Slachtvarkens’ (R.U Utrecht 1978). Hij demonstreert desgewenst aan orthodox-religieuzen, dat een rund of schaap na voorafgaande electricutoire bedwelming na 30 seconden gewoon weer bij komt en verder leeft: derhalve blijft de halssnede de essentiêle slachthandeling. Men offert geen dood dieren daar gaat het om. Binnen die 30 seconden kan dan. de halssnede pijnloos worden toegebracht en sterft het dier niet. bij volle bewustzijn in doodstrijd.

FIXEERBOX
Ten tweede is daar de fixeerbox ofwel het immobilisatietoestel. Dit is een kist aan twee kanten open, waar het rund binnenloopt; dan gaan voor- en achter-klep dicht, evenals het deksel en-wordt de kist om een as gedraaid, zodat het dier in rugligging is en de halssnede bij de uitstekende kop kan worden aangebracht. Hiermede voorkomt men dat ellendige kluisteren en neerleggen van runderen. Het ding heeft drie nadelen:
1. het dier kan uit angst zijn kop op het laatst terugtrekken (schildpad-effect>; een aparte kopfixeerbeugel is eng voor het dier en als het als glijbeugel wordt uitgevoerd zijn er hygiënische bezwaren. (gewricht kan moeilijk worden schoongehouden).
2. de kist heeft één maat en is dus voor sommige runderen iets te klein of iets te ruim.
3. het duurt wat langer dan omleggen van kalveren runderen kun je niet omleggen,die zijn te zwaar: die moet je omtrekken> dus zal het ding bij kalveren niet worden gebruikt. Ook kan men de aanvoer van dieren verbeteren (niet in autokoffer), en het voorgeleiden: Het is niet nodig, dat de dieren elkaar zien als er geslacht wordt.

SCHAALVERGROTING EN ECONOMISCHE ASPECTEN
Dit is een minder principieel, minder bekend maar wel uiterst belangrijk aspect. Kijk, de Islamieten zeggen ritueel te willen slachten voor het offerfeest. Het is zo, dat op de meeste abattoirs dus alleen tijdens het offerfeest ritueel -wordt geslacht. Maar in Den Haag en in Amsterdam werd ook altijd al voor de orthodox-religieuze Joden ritueel geslacht, zij het in zeer geringe mate, want maar 2% van de religieuze Joden in dit land eet nog kosher vlees. Op deze abattoirs is de zaak helemaal uit de hand gelopen, omdat:
a. daar nu ook voor de lslamieten ‘t hele jaar door ritueel wordt geslacht (en dan gaat het dus om een groot veelvoud van de dieren die anders alleen met het offerfeest ritueel worden geslacht.
b. in navolging van de orthodox-Joden nu ook de Islamieten alleen de voorham (voorste deel> van de dieren willen eten.

Dus dan moeten er twee keer zoveel dieren worden geslacht zonder bedwelming als normaal nodig is, dat wil zeggen als de islamieten aangeven dat de behoefte is aan ritueel geslacht vlees. Die behoefte wisselt per maand een factor 1000,. dus het is duidelijk dat de Islamieten (ook de orthodox-Joden?) zelf doen aan export naar landen waar niet ritueel mag worden geslacht (Zwitserland, sommmige Duitse deelstaten): Men verdient dus aan de halssnede!!! Wij moeten er derhalve voor zorgen, dat de Islamieten het hele dier dat ritueel geslacht is zelf opeten en de orthodox-Joden alle voorhammen en dat er dus niet meer dan nodig voor eigen ge bruik is wordt geslacht zonder bedwelming. De neiging van de Islamieten om de orthodox-Joden te volgen in het eten van alleen de voorham is heel begrijpelijk: Het vlees van de achterham is vele malen duurder dan dat van de voorham!!! Met de toeneming van de Islamieten in dit land – nu ongeveer 400.000, maar naar verwachting ingevolge legale gezinshereniging (zonder toezicht op de Burgelijke Stand in Turkije> en de hoge allochtone vruchtbaarheidscijfers – ligt er straks ook nog een bio-industrie waarin schapen en geiten en nog meer runderen en misschien wel kamelen worden gehouden in het verschiet!!

Actie en reactie
De Stichting 5.0.5. Huisdieren heeft de spits afgebeten in de strijd tegen het ritueel slachten. De Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren, heeft zich altijd wel verzet tegen het beruchte KB, maar toen het er was, aangedrongen op controle op de naleving ervan. Hiermede wilde men het nog veel ergere onbekwame botte bijlenhakken thuis voorkomen of terugdringen.

Onder druk van de stichting laat men erover ook publiekelijk geen twijfel: voorafgaande bedwelming blijft waarvoor ook Zij staan, evenals zoals u zult hebben begrepen de Veterinaire Hoofdinspectie. die de praktijk van een druk slachthuis heel goed kent. Ook het bedrijfsschap overweegt snel dit standpunt te gaan onderschrijven. Mijnerzijds zal ik alles doen om zoveel mogelijk Instanties, clubs en deskundigen, alsmede minderheden-organisaties voor een zo verregaand standpunt te winnen. Hoezeer er spastisch op het streven naar verlichting van en uiteindelijk uitbanning van dierenleed wordt gereageerd, moge blijken uit onderstaande argumenten van de STIBA (Stichting Bestrijding Antisemitisme>, die blijkbaar zichzelf ontslaat van zelfkritiek:.

Wij zullen u (Stichting SOS Huisdieren> gaan vervolgen voor antisemitisme als u niet ophoudt met uw acties tegen ritueel slachten.
1. Blijkens uw statuten moet u zich bezig houden met ‘huisdieren’, dus u gaat uw boekje te buiten (Voor STIBA zijn schapen blijkbaar geen huisdieren. Het is om je rot te lachen).
2. Van wrede of clandestiene praktijken kan geen sprake zijn, ‘want het gebeurt al vier eeuwen onder wettelijke goedkeuring’ (alsof de wet nooit ellende heeft gesanctioneerd en alsof er niet meer wreedheden eeuwenlang stand gehouden hebben).
3. Ook de ‘besnijdenis’ werd als wreed gezien en zowel de besnijdenis als de rituele slachting werden door Hitler verboden (Wat heeft besnijdenis te maken met ritueel slachten? Het feit, dat Hitler iets verbood, betekent toch niet dat het dus goed was. Het zal wel een generatiekloof zijn dat ik dat niet begrijp. Ik begrijp ook niet, dat minister Gardeniers aan de stichting schrijft dat verbod van Israelische rite niet kan door wat in de jaren 1940-1945 is gebeurd, want ik denk juist dat daarvan hebben geleerd tegen onnodig leed en uitbuiting en onderdrukking te moeten zijn..ook van dieren.
4.U kweekt weer haat en vooroordeel tegen Joden (Onzin, wij oordelen hier, op grond van nieuwe kennis, dat ritueel slachten in zijn huidige vorm onnodig wreed is. Vooroordeel heerst bij hen, die zichzelf vrijspreken van de plicht tot zelfkritiek>.

Ik blijf erbij, ik kan de doelstellingen van onze Ekologische Beweging niet anders interpreteren dan dat wij streven voor het behoud van het leven, van de leefbaarheid, dat wil zeggen van een levenswaardig leven. Menswaardig en dierwaardig, want het leven is als zodanig niet deelbaar. Het leven in mens en dier en plant is hetzelfde leven. Daarmee gaan wij niet slordig om, niet zodra we weten hoe het beter kan. We weten nu beter dan in de tijd van de Bijbel- en de Koranvolken niet qua zedelijk normbesef maar qua techniek om dezelve gestalte te geven.

Wie dan vasthoudt aan oude gebruiken leeft zijn eigen ethiek niet na. Wie uit machtspolitiek zoals Henk Molleman zijn achterban niet bekritiseert is principieel onethisch bezig.

Drs Alfred Vierling
Voorzitter Ecologische Beweging
(gepubliceerd in ‘Bewust’ 1982/59-295)