ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΛΞΗΣ ΚΑΙ ΑΠΩΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΛΞΗΣ ΚΑΙ ΑΠΩΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ

Γράφει ο Δρ. Άλφρεντ Βήρλινγκ

Συνοπτικό Βιογραφικό του Δρ. Άλφρεντ Βήρλινγκ:

1970-1976: Κρατικό Πανεπιστήμιο του Λάιντεν: διδακτορικό πτυχίο στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο — Ευρωπαϊκό Δίκαιο — Δίκαιο των Διεθνών Πολιτικών Οργανισμών — Πτυχίο διδακτορικό στις Πολιτικές Επιστήμες, Συνταγματικό Δίκαιο, Διοικητικό Δίκαιο, Θεωρία των πολιτικών οργανισμών — Κυκλικά χαρακτηριστικά των αναπτυσσόμενων χωρών.

1976: Επιστημονικός Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Λάιντεν, στη Νομική Σχολή (Διεθνές Δίκαιο του Περιβάλλοντος), στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο στον τομέα του Διεθνούς Δικαίου Προστασίας του Περιβάλλοντος.

1977-1979: Επιστημονικός Συνεργάτης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, Τμήμα Φυσικής, στον τομέα της πυρηνικής πολεμολογίας και στρατιωτικών στρατηγικών — Αποκλειστικός Διοργανωτής Διάσκεψης για τις Πυρηνικές στρατηγικές του ΝΑΤΟ.

1980: Γραμματέας Διυπουργικής Επιτροπής Συντονισμού Πολιτικής, του Υπουργείου Πολιτισμού, Αναψυχής και Κοινωνικής Φροντίδας.

1982-1986: Γραμματέας, μέλος του Ολλανδικού Κοινοβουλίου.

1989: Ερευνητής, Πανεπιστήμιο UNISA (Ασιατικές Σπουδές), Πρετόρια, Νότιος Αφρική.

1999: Δάσκαλος οικονομικών στο Λύκειο Αϊνστάιν, Ρότερνταμ.
2005-2006: Σύμβουλος και επίσημος διαπραγματευτής μεταξύ Κίνας-Ολλανδίας στο Κέντρο Οικονομικών και Πολιτιστικών Υπηρεσιών.

Ο Δρ. Άλφρεντ Βήρλινγκ γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου του 1949, στο Φόρμπουργκ (Ολλανδία), είναι ένας διάσημος Ολλανδός πολιτικός — κυρίως στον Σκανδιναβικό χώρο — ο οποίος είναι ενεργός στην πολιτική από τη δεκαετία του ’80 στο ακραιφνές εθνικιστικό “Κόμμα Κέντρου” (του οποίου η λειτουργία απαγορεύτηκε το 1998), ως υποψήφιος του οποίου έλαβε 135.000 ψήφους κατά τη διάρκεια των Ευρωεκλογών το 1984 και ο οποίος στη δεκαετία του ’90 συνίδρυσε το «Ολλανδικό Μπλοκ».

Το 1990, εξελέγη στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης Σήνταμ και έκτοτε είναι ενεργός υπέρ των εθνικιστικών, παραδοσικιστικών και εθνοκεντρικών θέσεων π.χ. ομάδων που προάγουν την πολιτιστική και φυλετική ευρωπαϊκή ταυτότητα, αρθρογραφεί σε διάφορα έγκριτα περιοδικά και ιστοσελίδες και έχει φτιάξει μία σειρά από βίντεο με διάσημους ευρωκεντριστές, εθνικιστικές, παραδοσικιστές και Εθνικοσοσιαλιστές, συμπεριλαμβανομένου του Ντέιβιντ Ντιούκ, του Χορστ Μάλερ και του Γκιγιόμ Φέι. Επίσης έχει τη δική του ιστοσελίδα: http://www.alfredvierling.com/.

Ο Άλφρεντ Βήρλινγκ, είναι επί μακρόν ένας περιβαλλοντολόγος και ένθερμος προστάτης των ζώων. Επιπλέον, είναι συνιδρυτής του Ιδρύματος “Reinwater” (για την προστασία του ποταμού Ρήνου), του Ευρωπαϊκού Περιβαλλοντολογικού Γραφείου στις Βρυξέλλες και ήταν πρόεδρος του Οικολογικού Κινήματος στην Ολλανδία.

Στις 12 Οκτωβρίου 1999, υπέβαλε μήνυση ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στη Χάγη, εναντίον τριών μελών της Ολλανδικής κυβέρνησης για εγκλήματα πολέμου, που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας/Σερβίας. Κάθε έτος λαμβάνει μέρος σε πολλά εθνικιστικά, παραδοσικιστικά και επιστημονικά Συνέδρια στην Ευρώπη και όχι μόνον.

***********
Εισαγωγικές ερωτήσεις

Γιατί οι άνθρωποι μετακινούνται; Ποιοι παράγοντες τους προσελκύουν να εγκατασταθούν στις πατρίδες μας; Με τι κόστος, σε βάρος ποίου; Ποιος ωφελείται από τη μαζική μετανάστευση; Το ρωσικό εβδομαδιαίο περιοδικό Συμφωνίες και Γεγονότα προσφάτως δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: «Θα τιναχθούμε στον αέρα από την εισροή;» και υπότιτλο: «Γιατί τα μεταναστευτικά σχέδια της εξουσίας είναι επικίνδυνα για τους ανθρώπους (το Γένος)».1 Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι άκρως ενδιαφέροντα για όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τη συνέχιση των εθνικών ταυτοτήτων μας. Μόνο το 10% των κατοίκων των πλούσιων χωρών είναι υπέρ της μαζικής μετανάστευσης.

Παράγοντες άπωσης

Αυτό το άρθρο δεν θα αναλωθεί σε μια εξαντλητική απαρίθμηση των παραγόντων άπωσης (δηλ. τι κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να φύγουν από μια περιοχή) και έλξης (δηλ. τι κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να πάνε σε μια περιοχή), αλλά θα αναφερθούν μονάχα μερικά ενδεικτικά παραδείγματα. Αναφορικά με τους παράγοντες άπωσης, θα επικεντρωθούμε στις οξείες εθνικές ανισότητες ως προς τη δημογραφική εξέλιξη, στον θρησκευτικό προσηλυτισμό και στον ρεβανσισμό ως αντίδραση στη δυτική αποικιοκρατία. Αναφορικά με τους παράγοντες έλξης, θα αναφέρουμε το χτίσιμο αυτοκρατοριών, την ενισχυμένη νομιμότητα της εξουσίας και την αναζήτηση φθηνού εργατικού δυναμικού που τσακίζει το κράτος πρόνοιας. Διότι το κράτος πρόνοιας, ιδίως σε συνδυασμό με την πολυπολιτισμικότητα, προσελκύει τις πλέον ανειδίκευτες, κατώτερες κοινωνικά, μη ευρωπαϊκές μάζες.

α. εθνικές δημογραφικές ανισότητες

Το σύνολο του λευκού ευρωπαϊκού πληθυσμού, ιδιαίτερα των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και της Ρωσίας, οδεύει προς εξαφάνιση. Ο Π.Τζ. Μπιουκάναν έγραψε στο βιβλίο «Ο Θάνατος Της Δύσης»,3 για τα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη: Από το 2000 έως το 2050, ο συνολικός πληθυσμός της Ευρώπης, από την Ισλανδία έως τη Ρωσία, θα μειωθεί από τα 728 εκατομμύρια στα 600 εκατομμύρια, εξαιτίας της υπογεννητικότητας. Από τη μείωση των γεννήσεων θα εξαφανιστούν περισσότεροι Γερμανοί από ό,τι και στους δύο παγκοσμίους πολέμους! Οι λευκοί θα είναι μόλις το 6% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2050.

Από την άλλη πλευρά, ο πληθυσμός της μουσουλμανικής βόρειας Αφρικής και της υποσαχάριας Αφρικής, καθώς και των χωρών της Μέσης Ανατολής, θα διπλασιαστεί. Το 2050, η αφρικανική ήπειρος θα έχει ένα δισεκατομμύριο κατοίκους, τέσσερις φορές περισσότερο από τον ευρωπαϊκό πληθυσμό. Όλοι αυτοί οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί δείχνουν ακόμη μεγαλύτερη αύξηση στις ηλικίες μεταξύ 14 και 24 ετών, που αποτελούν μέχρι και το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού τους.

β. θρησκευτικός προσηλυτισμός

Το Ισλάμ προωθείται από, ή μάλλον αποτελεί έκφραση του υψηλού δείκτη γεννήσεων των φυλών του. Κατέκτησε το σημερινό «Νταρ-ελ-Ισλάμ» (τη μουσουλμανική επικράτεια) με μια δημογραφική στρατηγική. Ειδικά το σουνιτικό Ισλάμ στις μέρες μας προκαλεί ταραχές στις παραμεθόριες περιοχές, σε χώρες του λεγόμενου «Νταρ-ελ-Χαρμπ» (όπως η Λιβύη, η Τυνησία, η Αίγυπτος και η Συρία), με τα σαλαφιστικά κινήματά του να αποτελούν στρατιώτες της πρώτης γραμμής, ενεργούς ακόμα και τόσο μακριά όσο είναι η Ινδονησία, η μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα στον κόσμο. Η Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, εξακολουθεί να είναι «Νταρ-ελ-Σουλ», υπό ένα είδος καθεστώτος ανακωχής, όσο ο μουσουλμανικός πληθυσμός της παραμένει μικρότερος από 20%.

γ. εθνικός ρεβανσισμός

Ο πρόεδρος της Αλγερίας, Μπουμεντιέν, κάποτε απείλησε ρητά να καταλάβει την Ευρώπη με όπλο τις μήτρες των Αφρικανών γυναικών και ο πρόεδρος της Σενεγάλης, Ντιούφ, πρόσθεσε ότι εάν η Ευρώπη δεν ήταν διατεθειμένη να μοιραστεί τον πλούτο της, οι λαοί της Αφρικής θα πήγαιναν εκεί να τον πάρουν μόνοι τους. Δεν πρόκειται μόνο για μία έκφραση ζήλειας των φτωχών αποίκων και υποτελών μαζών απέναντι στους πλούσιους πρώην αποικιοκράτες. Ο μουσουλμανικός κόσμος είναι ακόμη πολύ απογοητευμένος που ο πολιτισμός του δεν κατάφερε να συμβαδίσει με τον δικό μας, και διατηρεί έντονη την ανάμνηση καλύτερων εποχών, όταν ήταν εισβολείς και ιδρυτές της Ανδαλουσίας και της οθωμανικής μουσουλμανικής κρατικής οντότητας στην Ευρώπη. Οι οποίες, και οι δυο τους, μπόρεσαν να απωθηθούν έξω απ’ την Ευρώπη, μόνο με τον σχηματισμό της Καστιλιανικής-Αραγονικής και της Αυστροουγγρικής μοναρχίας.

Αφελείς Δυτικοί δωσίλογοι υποστήριξαν αυτές τις εκδικητικές θέσεις, ώστε να εκβιάσουν την Ευρώπη να δώσει περισσότερη αναπτυξιακή βοήθεια. Ο κάτοχος βραβείου Νόμπελ Οικονομίας, ο αποβιώσας καθηγητής Γιαν Τίνμπεργκεν, ισχυρίστηκε ότι η επαρκής αναπτυξιακή βοήθεια θα σταματούσε την αφρικανική μετανάστευση.4 Κάτι που δεν έγινε – διότι η αναπτυξιακή βοήθεια δημιουργεί μία μεσαία τάξη που, σε αντίθεση με τους φτωχούς, δύναται να πληρώνει τα τέλη σωματεμπορίας για το ταξίδι προς την Ευρώπη.5 Και ο μαθητής του, ο Ολλανδός πρώην Υπουργός «Ανάπτυξης και Συνεργασίας» Jan Pronk, ισχυρίστηκε ότι σε αντίθετη περίπτωση το παγκόσμιο κλίμα θα αλλάξει και εμείς στη Δύση θα λιμοκτονήσουμε ή θα πλημμυρίσουμε (η μισή Ολλανδία βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας!).

Παράγοντες έλξης

1. Κτίσιμο αυτοκρατοριών

Το προαναφερθέν ρωσικό άρθρο αποκαλύπτει την κύρια αιτία της μεταναστευτικής πολιτικής των ρωσικών αρχών: ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δηλώσει στη Δούμα (το κοινοβούλιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας) ότι προτίθεται να επανενώσει την πρώην επικράτεια της Σοβιετικής Ένωσης. Οι ρωσικές αρχές παροτρύνουν την εγκατάσταση 300.000 επιπλέον εργατών ετησίως, από χώρες όπως το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και το Καζακστάν. Οι άνθρωποι από τις χώρες αυτές μπορούν να διασχίσουν τα ρωσικά σύνορα χωρίς βίζα και χωρίς να έχουν καν διαβατήρια, κάτι που επιβάλλεται σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς.6 Ο πρόεδρος Πούτιν, επομένως, έχει τουλάχιστον το θάρρος να το θέσει ωμά: απεργάζεται το χτίσιμο μιας αυτοκρατορίας. Ακόμη και εάν αυτό θα αποβεί εις βάρος του ρωσικού λαού. Οι ρωσικές αρχές απλά δηλώνουν ότι ο αριθμός αυτών των μεταναστών είναι μικρότερος από τους ήδη νόμιμους, αλλά και παράνομους, μετανάστες που ζουν στη Ρωσία. Φτάνει πια!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολύ πιο σιωπηρή και μυστικοπαθής αναφορικά με τις αυτοκρατορικές προθέσεις της. Η προτεραιότητα που δίνει η Ρωσία στη γεωπολιτική, παρά στα συμφέροντα του λαού της, αντικατοπτρίζεται στις μεταναστευτικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία με τη σειρά της συνηγορεί υπέρ της μετανάστευσης περίπου 25 εκατομμυρίων μη Ευρωπαίων εργατών, για την αντιστάθμιση, όπως λένε, των δημογραφικών ελλείψεων των κρατών-μελών. Αυτό, ωστόσο, είναι μία επιστημονική απάτη, διότι και οι ίδιοι οι μετανάστες γερνούν. Σύμφωνα με μια μελέτη του ΟΗΕ, του 2002, η αύξηση του πληθυσμού στην Ολλανδία θα φτάσει τα 109 εκατομμύρια το 2100 και στη Νότια Κορέα τα 6 δισεκατομμύρια το 2050, σχεδόν το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού σε μία τόσο μικρή χώρα! Πρέπει να τονιστεί ότι η ενδο-ευρωπαϊκή μετανάστευση δεν έχει καμία χρησιμότητα για την αντιστάθμιση της μείωσης των γεννήσεων: αν Πολωνοί μετανάστες πάνε να εργαστούν ας πούμε στην Αγγλία και τη Γερμανία, τότε η Πολωνία πρέπει να επιτρέψει μετανάστες από την Ουκρανία ή, ακόμα χειρότερα, από μη ευρωπαϊκές χώρες.

Ωστόσο, μπορεί κάποιος να συμπεράνει, από τα σύμφωνα συνεργασίας με την Τουρκία, τις χώρες της βόρειας Αφρικής και της ανατολικής Μεσογείου (π.χ. τα σχέδια για μεσογειακή συνεργασία του πρώην προέδρου της Γαλλίας, Σαρκοζί, και την υποστήριξη κάποιων κρατών-μελών στην επίθεση εναντίον της Λιβύης και σήμερα εναντίον της Συρίας), ότι η κρυφή μακροπρόθεσμη φιλοδοξία είναι η αποκατάσταση της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

2. Ενισχυμένη νομιμότητα της εξουσίας

Ως συμπέρασμα από τη δόμηση της εξουσίας, υπενθυμίζεται ότι η εισαγωγή, ξένων εθνικά, μεταναστευτικών ομάδων αποτελεί έναν κλασικό τρόπο «διαίρει και βασίλευε», που εισήχθη ήδη από τον Πλάτωνα ως σύμβουλο του τυράννου των Συρακουσών εκείνη την εποχή: μετανάστες από την Αφρική τέθηκαν εναντίον των αυτοχθόνων κατοίκων των Συρακουσών, έτσι ώστε να παρουσιαστεί ο τύραννος ως από μηχανής θεός, συμφιλιωτής ανάμεσα στις αντιμαχόμενες μάζες, ως εκ τούτου νομιμοποιώντας την αναπότρεπτη εξουσία του, πάντα σύμφωνα με το προμελετημένο σχέδιο του Πλάτωνα.

Κατ’ αυτήν την έννοια, είναι αρκετά αποκαλυπτικό το ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί ωμά τη συγκρότηση μιας κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, επισημαίνοντας το γεγονός ότι μια εθνική μεταναστευτική πολιτική είναι πολύ πιο ευάλωτη σε αντιμεταναστευτικές πιέσεις, από ό,τι οι μάλλον κρυφές αυταρχικές συνδιαλλαγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής!

Αλλά και σε εθνικό επίπεδο, μπορεί κανείς να δει μερικά αριστερά πολιτικά κόμματα να αναζητούν μάζες ψηφοφόρων μεταξύ των μεταναστών, για να αντισταθμίσουν την απώλεια των ψήφων των αυτοχθόνων κατώτερων τάξεων, τις οποίες συνήθιζαν να εξυπηρετούν προτού αυτές κακομάθουν και γίνουν απολιτικές λόγω του κράτους πρόνοιας. Έτσι, αν κάποιος ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει τους φτωχούς, που δεν υπάρχουν πλέον, πρέπει να επιτρέψει σε μετανάστες να έρθουν να καλύψουν αυτές τις θέσεις. Σε ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε, και σε μικρότερο βαθμό στη Ρωσία, μπορεί κανείς να δει χριστιανούς να επιζητούν την υποστήριξη των αυξανόμενων μουσουλμανικών κοινοτήτων για να αντισταθμίσουν από κοινού τη συνεχή εκκοσμίκευση της κοινωνίας. Τα φιλελεύθερα κόμματα προδίδουν τις ηθικές θέσεις τους προκειμένου να ευχαριστήσουν τις δυνάμεις της αγοράς, δηλαδή τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και της άρχουσας τάξης, και να προσελκύσουν φθηνό εργατικό δυναμικό.

3. Φθηνό εργατικό δυναμικό και η κατάργηση του κράτους πρόνοιας

Ο πρόεδρος της ολλανδικής Εθνικής Τράπεζας, κ. Γουέλινγκ, ο Ολλανδός σύμβουλος της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, κ. Κλινκ, ο πρόεδρος του Ολλανδικού Συνδέσμου Εργοδοτών, πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας (επί 12 έτη!) και πρώην Επίτροπος του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Ρούουντ Λούμπερς, όλοι αυτοί εκλιπαρούσαν για μετανάστευση από την Αφρική και την εγγύς Ασία, αλλά ως το τέλος της δεκαετίας του ογδόντα στάθηκαν εμπόδιο στον δρόμο τους τα συνδικάτα, προτιμώντας την αυτοματοποίηση και τις εις βάθος επενδύσεις του κεφαλαίου – την εντατική βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Τα πολιτικά κόμματα, ανεξαρτήτως του τι φωνάζουν, δεν άσκησαν μεγάλη επιρροή στην ορμή της μαζικής μετανάστευσης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.7 Αυτή υπαγορεύθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους μικροοικονομικούς νόμους προς το συμφέρον των καπιταλιστών ιδιοκτητών και των διευθυντών των μεγάλων εταιρειών.

Από τότε που ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ επιτέθηκαν στο κράτος πρόνοιας στον αγγλοσαξονικό κόσμο, το σοσιαλδημοκρατικό «μοντέλο της Ρηνανίας» στα περισσότερα από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε δέχθηκε πιέσεις, αλλά η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και η συνεπακόλουθη απομάκρυνση της κομμουνιστικής απειλής, έδωσαν το πράσινο φως για την κατάργησή του. Τα συνδικάτα το υπερασπίστηκαν σθεναρά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, διότι τότε η αγορά εργασίας, λόγω των νέων τεχνολογιών, υπέδειξε πιο ατομικούς και ανεξάρτητους τρόπους απόκτησης εισοδήματος – κάποιος μπορούσε να μην εργάζεται πλέον ως υπάλληλος μεγάλων εταιρειών ή ιδρυμάτων, μειώνοντας έτσι τη δύναμη των παραδοσιακών συνδικάτων. Στη συνέχεια, και πάλι τα συνδικάτα, προκειμένου να αντισταθμίσουν την απώλεια των ντόπιων μελών τους, στράφηκαν προς τους νεοεισερχόμενους που αποτέλεσαν τους νέους χειρώνακτες εργάτες. Από τότε και στο εξής, προώθησαν την πολυεθνική κοινωνία, αλλά εις μάτην: οι μισοί από τους νεοεισελθέντες έμειναν άνεργοι και δεν εμφανίστηκαν ως νέα μέλη στα εργατικά συνδικάτα.

4. Κράτος πρόνοιας και πολυπολιτισμικότητα

Το κράτος πρόνοιας δεν προσελκύει μόνο τις φτωχές μάζες στη σάρκινη χοάνη, αλλά παρέχει και ένα δίχτυ ασφαλείας, σε περίπτωση που η συχνά δαπανηρή προσπάθεια της μετανάστευσης αποτύχει. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου μπορεί κανείς να καταλήξει να κοιμάται σε χαρτόκουτα στον δρόμο εάν δεν καταφέρει να βρει δουλειά, στο κράτος πρόνοιας είναι σίγουρο ότι θα του παρέχονται οι βασικές ανάγκες της στέγης, της τροφής και της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η μετανάστευση θεωρείται πως δεν έχει παράγοντες κινδύνου!

Αυτή η εντύπωση ενισχύεται από μία πολιτική πολυπολιτισμικότητας, όπως π.χ. στην Ολλανδία, όπου κάποιος μπορεί να ζει μόνο με την κοινωνική ασφάλιση, χωρίς να είναι αναγκασμένος να μιλά ολλανδικά ή χωρίς οποιαδήποτε άλλη απαίτηση αφομοίωσης, μέσα στη δική σας εθνική – θρησκευτική κοινότητα. Αυτό περιλαμβάνει διεθνή δίκτυα εθνικών – θρησκευτικών διευκολύνσεων, κάποια εκ των οποίων είναι πολύ εγκληματικά, ενώ άλλα οργανώνουν την επακόλουθη μετανάστευση μέσω ψεύτικων γάμων μεταξύ νομίμων μεταναστών και γυναικών στις χώρες προέλευσης.

Η πολυπολιτισμικότητα προωθήθηκε κυρίως από τη μαρξιστική/σιωνιστική Σχολή της Φρανκφούρτης του Χορκχάιμερ, τους νεοφροϋδικούς και τη σεξολογική σχολή του Μπόας, με σκοπό τη διάλυση των Herrenvölker (λαών Κυρίων) της Ευρώπης.8 Ίσως είναι κυνισμός να παρακολουθούμε μειδιώντας την πρόσφατη ισραηλινή κατακραυγή εναντίον των Σομαλών μεταναστών τους: οι Εβραίοι του Ισραήλ, σε αντίθεση με εκείνους της διασποράς, φαίνεται να είναι πολύ φιλάνθρωποι.
Παρενέργειες της μαζικής μετανάστευσης

Οι ευρωπαϊκές αρχές, όπως και εγώ προσωπικά, θεωρούν ότι οι ρωσικές κυβερνήσεις έχουν υποτιμήσει κάποιες σοβαρές παρενέργειες της μαζικής μετανάστευσης, εις βάρος των ίδιων των αυτοκρατορικών φιλοδοξιών τους. Θα αναφέρουμε την απότομη αύξηση της ανισότητας των εισοδημάτων, την καταβαράθρωση του κράτους πρόνοιας, τις αρνητικές επιδράσεις στην ανάπτυξη προς την κατεύθυνση μιας καινοτόμου κοινωνίας, τη σοβαρή μείωση της αλληλεγγύης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης και κατά συνέπεια την καλπάζουσα εγκληματικότητα, και τις αρνητικές επιπτώσεις στις πολιτικές για το περιβάλλον και τις υποδομές.

α. σοβαρή αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας

Οι πλουσιότεροι, οι ιδιοκτήτες και διευθυντές των βιομηχανιών εντατικής εργασίας, κερδίζουν διατηρώντας τους μισθούς του εργατικού τους δυναμικού χαμηλά, αλλά η αυτόχθονη εργατική τάξη και οι μικροί καταστηματάρχες σαρώνονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Εάν ο ολλανδικός πληθυσμός αυξηθεί κατά 5% από ανειδίκευτους μετανάστες, τότε η ολλανδική εργατική τάξη θα γίνει έως και 10% φτωχότερη. Το αποτέλεσμα της ανακατανομής του εισοδήματος, δεδομένου ότι το υποχρεωτικό μας ελάχιστο εισόδημα θα είναι 7 – 9 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 0,1% του ΑΕΠ, θα πηγαίνει όλο στους μετανάστες ως μισθός ή ως κοινωνική ασφάλιση.4 Το «Επιστημονικό Συμβούλιο για την Κυβερνητική Πολιτική» υπολόγισε ότι, εάν οι εργαζόμενοι μετανάστες απαρτίσουν το 9,4% του ολλανδικού εργατικού δυναμικού, τότε οι αυτόχθονες Ολλανδοί εργαζόμενοι θα χάσουν 3% του ΑΕΠ, ενώ οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου θα κερδίσουν 3,14% του ΑΕΠ.9 Μέχρι στιγμής, οι συνολικές δαπάνες της μετανάστευσης για το ολλανδικό δημόσιο ταμείο τα τελευταία 20 χρόνια εκτιμήθηκαν σε περίπου 220 δισεκατομμύρια ευρώ. Ανά οικογένεια μεταναστών συνολικά είναι € 230.000, ενώ μία ολλανδική οικογένεια παράγει € 260.000 για το δημόσιο ταμείο σε όλη τη ζωή της. Θεωρώντας ότι η μελλοντική μετανάστευση θα αυξηθεί έστω και μόνο κατά 0,05% του ολλανδικού πληθυσμού, κάθε Ολλανδός θα επιβαρυνθεί κατά €3400 για όλη τη ζωή του. Τα 14 δισεκατομμύρια ευρώ των σημερινών μέτρων λιτότητας για τη μείωση του ολλανδικού εθνικού προϋπολογισμού, έτσι ώστε να είναι σύμφωνος με την οδηγία της Ε.Ε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν πρέπει να ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ, εξηγούνται απόλυτα από το ολλανδικό ετήσιο κόστος της μετανάστευσης! Αλλά αυτό δεν το αποκαλύπτουν οι πολιτικοί: κατηγορούν τις «Βρυξέλλες».

β. το κράτος πρόνοιας θα καταργηθεί

Ίσως να αποτελεί ολόκληρο το κρυφό σχέδιο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, ένα εργαλείο στα χέρια της καπιταλιστικής άρχουσας τάξης, να μεταβιβάσει το κόστος παραγωγής των μεγάλων εταιρειών στον εθνικό φορολογούμενο. Ιδίως, όλες τις δαπάνες για κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων μεταναστών, τους οποίους απολύουν πολύ σύντομα, με δικαιολογία την τωρινή οικονομική κρίση. Ορισμένες εταιρείες προτιμούν τη μετεγκατάσταση στην Ασία, αφήνοντας πίσω τους Ολλανδούς εργαζόμενους και τους μετανάστες, ομοίως και την κοινωνική ασφάλιση. Άπαξ και εγκατασταθούν στην Κίνα, π.χ., παύουν να συνεισφέρουν πλέον στις κοινωνικές δαπάνες.

Οι μισοί από τους Τούρκους μετανάστες ζουν μόνο από την κοινωνική ασφάλιση, για τους Μαροκινούς είναι ακόμη μεγαλύτερο το ποσοστό. Εάν η μετανάστευση προς την Ολλανδία παραμείνει ίδια σε ποσότητα (30.000 ετησίως) και τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά αυτών των μεταναστών παραμείνουν τα ίδια, τότε αυτό θα προκαλέσει μία απώλεια δαπανών για το κοινωνικό κράτος κατά 4% – όταν η μετανάστευση όμως πάει στις 100.000 ετησίως, τότε το κράτος πρόνοιας είναι καταδικασμένο. Εάν ο ολλανδικός πληθυσμός αυξηθεί από τα 16 εκατομμύρια στα 20, το κατά κεφαλήν εισόδημα θα αυξηθεί κατά 5% – με σταθερό κεφάλαιο, λόγω της αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 5-6% – πολύ λίγο για να αποζημιώσει όλα τα προβλήματα που συνεπάγεται η μαζική μετανάστευση, διότι το «περίσσευμα από τους μετανάστες», δηλαδή ό,τι απομένει μετά τη διόρθωση για εισόδημα των ίδιων των μεταναστών, θα είναι πάρα πολύ μικρό.

Το κράτος πρόνοιας βασίζεται στην αλληλεγγύη, αλλά εάν το βάρος πέσει στους λευκούς αυτόχθονες Ολλανδούς για την υποστήριξη μη δυτικών μεταναστών και αιτούντων ασύλου, θα καταρρεύσει. Οπωσδήποτε, τώρα που αυτοί οι άνθρωποι επωφελούνται από το κοινωνικό κράτος σε διπλάσιο βαθμό από ό,τι οι νορδικοί Ολλανδοί, τέτοιες εθνοτικές συγκρούσεις παραμονεύουν στην επόμενη γωνία. Εάν δεν αλλάξει η πολιτική, τότε το κράτος πρόνοιας της Ολλανδίας είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί μέσα σε λίγες δεκαετίες. Αυτό θέλουμε; Να παρατήσουμε το κράτος πρόνοιας για χάρη της πολυπολιτισμικότητας; Οι μεγάλες εταιρείες το θέλουν, γι’ αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κλείνει τα εξωτερικά σύνορά της. Και η Ρωσία, που ασφαλώς δεν είναι κράτος πρόνοιας, επίσης δεν κλείνει τα σύνορά της, για αυτοκρατορικούς λόγους, όπως προαναφέραμε.

γ. ασυμβατότητα των ανειδίκευτων μεταναστών και δημιουργία μίας καινοτόμου κοινωνίας

Η μαζική μετανάστευση είναι, εάν όχι απαγορευτική, τουλάχιστον επιβλαβής για τη νέα ιδέα της «καινοτόμου οικονομίας». Η Ε.Ε, επιτρέποντας τη μετεγκατάσταση των βιομηχανιών εντατικής εργασίας στην Ασία, προωθεί αυτήν την έννοια, προκειμένου να αντισταθμίσει την απώλεια αυτών των ισχυρών βιομηχανιών, αλλά η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών έχει δείκτη νοημοσύνης (IQ) 80, δηλαδή 20 μονάδες λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο. Και αυτές οι τιμές του IQ δεν πρόκειται να βελτιωθούν με την επιμειξία, διότι είναι κοινές και στον μέσο διαφυλετικό γάμο.6 Απόδειξη της κληρονομικής επίδρασης στην τιμή του δείκτη νοημοσύνης είναι η έρευνα σε παιδιά νεγροειδούς και κορεατικής καταγωγής που μεγάλωσαν υιοθετημένα από λευκούς γονείς, τα οποία εμφάνισαν δείκτη νοημοσύνης πολύ χαμηλότερο από τον δείκτη νοημοσύνης των θετών γονέων τους, ακριβώς κατ’ αντιστοιχία με τους μέσους όρους της εθνικότητας καταγωγής τους.6 Στους ονειροπόλους της παγκοσμιοποίησης, που αδιαφορούν για το ποιοι πολιτισμοί είναι συμβατοί ή όχι, θα πω: «Είναι η εθνικότητα, ηλίθιοι!», διότι είναι η εθνικότητα που δημιουργεί τις συνθήκες επιτυχίας στην καινοτόμο κοινωνία. Η εθνικότητα είναι αρκετά ανθεκτική, παρ’ ότι το επίπεδο μόρφωσης και εκπαίδευσης ενδέχεται να επικρατήσει. Για να είναι επιτυχημένος μέσα σε μία καινοτόμο κοινωνία, θα πρέπει κανείς να φέρει κάποια ψυχολογικά χαρακτηριστικά που δεν είναι πολύ συνηθισμένα μεταξύ των ομάδων των μη δυτικών μεταναστών, όπως η ακρίβεια, η ευθύτητα και η συμπόνια, η μη ιεραρχική νοοτροπία, η ευέλικτη ανταπόκριση και οι μη αδιάλλακτες παραδοσιακές απόψεις, οι προφορικοί επικοινωνιακοί τρόποι μείωσης της έντασης αντί για νευρωτισμούς και βία ως μέσον επίλυσης προβλημάτων.

Επιπλέον, το κράτος πρόνοιας με την τεράστια αναδιανομή του εισοδήματος θα προσελκύσει το ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, αλλά θα τρομοκρατήσει τους πιο ευφυείς που θα προτιμήσουν να πάνε στη Silicon Valley, στον Καναδά ή ακόμη και σε κινεζικά πανεπιστήμια, όπου δεν θα επιβαρυνθούν με κράτος πρόνοιας για την αλληλεγγύη στις φτωχές μάζες. Η Ολλανδία μπορεί να έχει βγάλει τον νέο διευθυντή του Πρίνστον στον Τομέα Ανώτερων Σπουδών, τον φυσικό Robert Dijkgraaf, αλλά επενδύει περισσότερα στην πολυπολιτισμικότητα για να περιορίσει τις εθνικές εντάσεις, παρά στην επιστημονική και τεχνολογική έρευνα. Αισθάνομαι σαν να ζω στον Μεσαίωνα, όταν περπατώ στις νεγροειδείς εξισλαμισμένες πόλεις μας. Είναι, φυσικά, πολύ πιο χρήσιμο και αποτελεσματικό να εκπαιδεύσει η Ολλανδία τους δικούς της ανθρώπους στην καινοτόμο τεχνολογία, σε μια οικονομία ολλανδική, κατά 75% προσανατολισμένη στις υπηρεσίες και όχι στην παραγωγή, από το να επιτρέπει στις ανειδίκευτες μάζες να κατατρώγουν το κράτος προνοίας μας.

δ. μείωση της αλληλεγγύης, διάβρωση του κοινωνικού ιστού και καλπάζουσα εγκληματικότητα

Στην κοινωνιολογία, γνωρίζουμε ότι η «σύνδεση» μεταξύ των μελών της ίδιας εθνικότητας είναι πολύ πιο εύκολη από τη «γεφύρωση» διαφορετικών εθνικών ομάδων. Η πολυεθνικότητα στις αίθουσες διδασκαλίας μειώνει πολύ την ποιότητα της εκπαίδευσης και τις επιδόσεις, διότι μεγάλη ενέργεια σπαταλιέται για τη γεφύρωση. Στη Μόσχα, ένας στους δέκα από τους 750.000 μαθητές δεν μιλά ρωσικά και πολλοί μετανάστες δεν στέλνουν πλέον τα παιδιά τους στο σχολείο, κρίνοντάς το ως άχρηστο. Το 37% των μεταναστών στις ΗΠΑ δεν μιλά αγγλικά ακόμη και μετά από 10 χρόνια. Η μαζική μετανάστευση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα λίγων δεκαετιών οδήγησε σε ψυχιατρικά φαινόμενα, στην επιδείνωση της δημόσιας ψυχικής υγείας, στην αποξένωση η οποία υπονομεύει τους κοινωνικούς ιστούς, που κανονικά μπορούν να αντιμετωπίσουν ακόμα και σοβαρές εισοδηματικές ανισότητες. Νευροψυχολογικά αίτια ανικανότητας για εργασία είναι πολύ συχνά μεταξύ των μη δυτικών μεταναστών.11 Λόγω της εθνικής διαφορετικότητας, ο αυτόχθων πληθυσμός οδηγείται στην απομόνωση και θα αντιδράσει σαν την αποδημητική στρουθοκάμηλο. Όλο και λιγότερη εθελοντική βοήθεια θα προσφέρεται, οι ηλικιωμένοι θα αισθάνονται εντελώς αποπροσανατολισμένοι στους οίκους ευγηρίας με εθνικά και θρησκευτικά αλλότριο προσωπικό. Λόγω της πολιτικής ορθότητας, που κατηγορεί πάντοτε τους αυτόχθονες λαούς, η εμπιστοσύνη στις αρχές, τα πολιτικά κόμματα, τον Τύπο και τα δικαστήρια έχει εκμηδενιστεί μέσα στην Ε.Ε., αλλά επίσης και στη Ρωσία, εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης και των αφομοιωτικών πιέσεων επί του αυτόχθονος πληθυσμού.13

Αν οι άνθρωποι δεν αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, έχουν την τάση να αποκλείουν και τους άλλους από τους φυσικούς τους δεσμούς και να τους θεωρούν είτε προσβλητικούς είτε θηράματα. Στην Ε.Ε. και τη Ρωσία, εθνικά και θρησκευτικά αμιγείς μουσουλμανικές γειτονιές των πόλεων χρησιμεύουν ως βάσεις για συμμορίες των οποίων θύματα είναι οι λευκοί άνθρωποι. Στη Νορβηγία, πιο πολλοί νορδικοί νέοι έχουν δολοφονηθεί από μετανάστες παρά από τον Anders Breivik. Επιπροσθέτως, πολλές ομάδες μεταναστών αντιπαθούν η μία την άλλη, όπως οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι και οι Σέρβοι, και επεκτείνουν τις εθνικές αντιπαραθέσεις τους στις πόλεις μας μέσα στην Ε.Ε. ή τη Ρωσία. Στο Ρότερνταμ οι μισοί από τους 24χρονους Μαροκινούς έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα. Οι προερχόμενοι από τις Αντίλλες είναι υπεύθυνοι για τη συντριπτική πλειονότητα των βιασμών. Το 52% του πληθυσμού των ολλανδικών φυλακών είναι αλλοδαπής καταγωγής. Το 53% του συνόλου των ενόπλων ληστειών διαπράττονται από μη δυτικούς μετανάστες.14

ε. πίεση στο περιβάλλον και τις υποδομές

Η Ολλανδία είναι η πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στον κόσμο και τα τελευταία 50 χρόνια δέχτηκε περισσότερους μετανάστες ανά 100.000 κατοίκους από ό,τι οι ΗΠΑ. Έχουμε ήδη πολλά προβλήματα κυκλοφοριακής συμφόρησης, στέγασης, υγειονομικής περίθαλψης και έλλειψης φυσικού περιβάλλοντος. Σχεδόν δεν έχουμε καθόλου δάση, μόνο γεμάτες από κόσμο λίμνες για να ξεφύγουμε από τη ζωή της πόλης.

Περίπου 210 εκατομμύρια Αφρικανοί προτιμούν να πάνε να ζήσουν στις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης και όσοι ήδη έχουν έρθει είναι τόσο συνηθισμένοι στη φύση της πατρίδας τους, που δεν έχουν κανένα σεβασμό για τη φύση στις δικές μας χώρες. Οι μετανάστες είναι άκρως υλιστικοί και επιδεικτικοί, διότι πρέπει να αποδείξουν την επιτυχία τους στους συγγενείς τους πίσω στις χώρες προέλευσής τους, στους οποίους οφείλουν το κόστος του ταξιδιού τους και τα τέλη των σωματεμπόρων, και ρυπαίνουν σοβαρά το περιβάλλον λόγω της νοοτροπίας τους. Όπως στις μικρές πόλεις ανά την αφρικανική ήπειρο, σκορπίζουν τα σκουπίδια και τα κόπρανά τους οπουδήποτε στις προσεγμένες πόλεις του δικού μας κρατιδίου.

Οι επίσημες πολιτικές της Ευρώπης

Όσον αφορά στη Ρωσία, έχουμε ήδη αναφέρει τη φιλοδοξία των ηγετών της για χτίσιμο αυτοκρατορίας και νομιμοποίηση της μαζικής μετανάστευσης. Τουλάχιστον ο Πούτιν μιλά με ειλικρίνεια στο ρωσικό κοινοβούλιο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κυβερνάται από την ακόμη λιγότερο δημοκρατική Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τα οποία από κοινού έχουν παγιώσει τη φιλομεταναστευτική της πολιτική με συνθήκες και οδηγίες (με ισχύ παράκαμψης των επιμέρους εθνικών νομοθεσιών), χωρίς την παραμικρή πρακτική δυνατότητα να την εγκαταλείψει. Ο Ολλανδός υπουργός Μετανάστευσης, Leers, δεν μπορεί ούτε καν να ελέγξει σοβαρά την εγκυρότητα των γάμων μεταναστών με πολίτες της Ε.Ε., διότι η Επίτροπος Cicilia Malmström, με την «πράσινη βίβλο» της για τη μετανάστευση γεμάτη από φλυαρίες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς ούτε λέξη περί οικονομικής ανάλυσης, εμποδίζει τα σχέδιά του, θεωρώντας τα αποτρεπτικά για την επιθυμητή μαζική μετανάστευση επιπλέον 25 εκατομμυρίων, συμφώνως προς τα κρυφά σχέδια του μυστικοπαθούς Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα μυστικά σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η διάσωση της Ευρωζώνης μέσω της εγκατάστασης υπερεθνικών θεσμικών οργάνων για την εποπτεία και την ενοποίηση των νομισματικών, δημοσιονομικών, βιομηχανικών πολιτικών και των πολιτικών περί κοινωνικής ασφάλειας, αλλά χωρίς κοινή δημογραφική πολιτική για την ενίσχυση της νορδικής γονιμότητας, τουλάχιστον για να διατηρηθεί ο πληθυσμός στα ίδια επίπεδα. Έτσι, εμείς οι Ευρωπαίοι αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε το κράτος προνοίας μας, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα εθνικό αμάλγαμα φανατικού κυρίως μουσουλμανικού δόγματος και αφρικανικού πολλαπλασιασμού, προωθούμενο από βραχυπρόθεσμα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Συμπεράσματα

Η μαζική μετανάστευση σε γενικές γραμμές είναι εις βάρος των ευρωπαϊκών λαών, ιδιαίτερα εις βάρος των κατωτέρων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Εξυπηρετεί τις μελλοντικές φιλοδοξίες οικοδόμησης μιας αυτοκρατορίας της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ και προωθείται από βραχυπρόθεσμα μικροοικονομικά συμφέροντα μιας απάτριδος ανώτερης επιχειρηματικής τάξης.

Το κράτος πρόνοιας, ως εκ τούτου, προορίζεται να καταβαραθρωθεί μέσα σε μερικές δεκαετίες από σήμερα. Θα εμποδιστεί η ανάπτυξη προς μία καινοτόμο κοινωνία, λόγω έλλειψης ευφυούς και πειθαρχημένου πληθυσμού και έλλειψης κρατικού προϋπολογισμού για την καινοτομία, επειδή το πλεόνασμα, εάν υπάρχει, θα δαπανάται εξ ολοκλήρου για τη συγκράτηση των εθνικών εντάσεων και την αποτροπή «εμφυλίου» πολέμου. Θα επακολουθήσει καλπάζουσα εγκληματικότητα, έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και, ως εκ τούτου, μακροπρόθεσμα θα υπονομευθούν οι προϋποθέσεις για ένα ομαλό επενδυτικό κλίμα. Τα βραχυπρόθεσμα επιχειρηματικά συμφέροντα αναστέλλουν τα μακροπρόθεσμα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Μια ήπειρος που επιτρέπει την μετεγκατάσταση της βιομηχανίας της στην Ασία, διεξάγει τους πολέμους της Αμερικής και αντικαθιστά τον δικό της πληθυσμό με αφρικανικό και ασιατικό, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Η ινδουιστική σοφία δεν μας διδάσκει ότι δεν πρέπει κανείς να παραδίδει τον έλεγχο της κοινωνίας στα χέρια της επιχειρηματικής τάξης;

Δρ. Άλφρεντ Βήρλινγκ
Ιούλιος 2012

Υ.Γ.
Είναι η Ευρώπη καταδικασμένη; Είναι η κατάσταση ανεπανόρθωτη; Η Κίνα, για παράδειγμα, το 1940 ήταν σε πολύ χειρότερη μοίρα από ό,τι η Ευρώπη σήμερα, όχι απλώς υποσιτιζόμενη αλλά εν μέρει υπό κατοχή (από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις) και εν μέσω εμφύλιου. Αλλά είχαν έναν Μάο Τσε Τουνγκ και μία πανίσχυρη θέληση για έναν εθνικά ομοιογενή πυρήνα πληθυσμού και μία νοοτροπία luctor et emergo (αγωνίζομαι και θα αναδυθώ).

Υποσημειώσεις:

1. Arguments and Facts nr 19, 9/15 Mai: Hас снесёт потоком? Чем опасны дла народа миграционные планы властей?
2. Giovanni Facchini & Anna Maria Mayda, From Individual Attitudes towards Migrants to Migrant Policy Outcomes: Theory an Evidence, Discussion Paper nr3512, IZA, 2008, σ.3
3.Patrick J. Buchanan, The Death of the West, How Dying populations and Immigrant Invasions Imperil our Country and Civilization, 2002 N.Y. St. Martin Griffin.
4. Prof.J. Tinbergen: Minderheden: Wie betaalt de rekening? (Minorities: Who is paying the bill?), New Rotterdam’s Handelblad, 5-9-1980. Στα ολλανδικά.
5. Prof.H. Roodenburg (οικονομολόγος), παρατίθεται από τον Joost Niemöller στο Het Immigratietaboe, 2012 ed van Praag, Asd., σ.31. Στα ολλανδικά.
6. J. Te Nijenhuis (ψυχολόγος), παρατίθεται από τον Joost Niemöller στο Het immigratietaboe, σ.106, αναφερόμενος σε μία βελγική έρευνα.
7. Dr.T. de Lange (δικηγόρος), παρατίθεται από τον Joost Niemöller στο Het immigratietaboe, σ.63. Στα ολλανδικά.
8. Kevin Macdonald, The Culture of Critique, an evolutionary analysis of jewish involvement in 20th century intellectual and political movements,1998/2002, ed 1st books library.
9. Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, Nederland als Immigratiesamenleving, (Netherlands as immigration society) ed. Sdu , 2001. Στα ολλανδικά.
10. G.J. Borjas, Heaven’s Door: Immigration Policy and the American Economy, Princeton Un Press
11. R.D.Putman, E Pluribus Unum: Diversity and Community in the 21th Century, 2006 Johan Skytte Lecture, Scandinavian Political Studies, vol 30, no 2, 2006
12. prof. J. Dronkers, Ethnic, religious and Economic Diversity in Dutch Neighbourhoods, etc, Journal of Ethnic and Migration Studies, Φεβρ. 2011
13. P. Scheffer, Het Land van Aankomst ( The country of Arrival), ed bezige bij, 2007
14. R.Jennissen, Criminaliteit, leeftijd en etniciteit. Over afwijkende leeftijdsspecifieke criminaliteitscijfers van in Nederland verblijvende Antillianen en Marokkanen, Ministerie van Justitie, 2009, σ. 60.