De Echte redenen voor de oorlog tegen Syrie en Irak volgens oud dem. Congresslid D.J. Kucinich

Hierbij een vertaling van een stuk van Dennis J. Kucinich

Dit Amerikaanse oud-Congreslid, een Democraat met vrijheidslievende trekken (zeldzaam), geeft hierin zijn visie op de redenen die tot oorlog in Syrië en Irak aanleiding waren, en dat zijn als altijd niet de redenen die worden gegeven. Het lijkt me relevant nu ook de Staat der Nederlanden weer aan het moorden slaat, en nee, deze keer niet in Libië maar in Irak. Na ‘onze interventie’ kunnen de Libiërs het immers ook wel af zonder ‘onze’ steun, dat massamoorden. En als ‘wij’ nu een beetje bombarderen in Irak, dan hebben de VS hun handen wat meer vrij om dat in Syrië te doen. Zo bezien hebben we hier met de zoveelste schoftenstreek van de eeuw van de Staat der Nederlanden te maken, en als iemand me kan vertellen hoe het anders te zien, dan houd ik me van harte aanbevolen. En als iemand me kan vertellen waar de Vredesbeweging demonstreert tegen deze zoveelste massamoord, vertel het me, dan ga ik mee.

En ja, ISIS is eng, maar er zijn mensen die nog enger zijn.

Wat is het antwoord van de Obama-administratie op het samenvallen van de weekends People’s Climate March en de Internationale Dag van de Vrede?
1) Bombardeer Syrië de volgende dag om de controle van ISIS over te nemen over de olie in dat gebied waar ISIS slechts voet aan de grond kreeg dankzij de VS, Saoedi Arabië, Qatar, Turkije en Jordanië die de voorgangers van ISIS financierden en bewapenden.

2) Stuur de president naar de Algemene Vergadering van de VN, waar hij onvermijdelijk een opwindende rede zal houden over klimaat en vrede terwijl onderwijl de vernietiging van het milieu en de verwoesting van de wereldvrede 5000 mijl verderop wordt getoond.
Niets illustreert het failliet van de buitenlandse politiek van Obama’s administratie beter dan het steeds maar weer op de been helpen van groepen die zich altijd weer tegen de VS zullen keren, een neo-con aangeblazen cirkel van oorlogswinsten en vernietiging van steeds veranderende ‘vijanden’.

Het feit is onweerlegbaar: ISIS is geboren uit de westerse interventie in Irak en de stiekeme acties in Syrië.
Dit Frankenstein-achtige experiment met de zogenaamd vrijheidslievende Syrische oppositie creëerde het monster dat nu door de regio schuimt. ISIS en de VS hebben een vreemde relatie, aartsvijanden die, tegelijkertijd, winst halen uit dezelfde gebeurtenissen:

a) het wegwerken van ex-president Irak Nouri al Malika vanwege zijn weigering de aanwezigheid van VS-troepen in zijn land te laten voortduren.
b) Regime-verandering in Syrië.
c) Bewapening Koerden, zodat zij zich van Irak kunnen afscheiden, vooruitlopend op de verdeling van Irak.

Wat een toeval voor de oorlogswinst makende neo-cons van de oorlogsindustrie die hun aandelen zagen stijgen sinds het Congres stemde voor een snelle uitbreiding van de oorlog. We hebben de vijand ontmoet, en dat is niet alleen ISIS, maar dat zijn wij ook.

Fase 2 van de oorlog tegen Syrië is de introductie van 5000 ‘gematigde’ huurlingen (anders dan de niet ‘gematigde’), getraind in Saudi Arabië, het hete nest van het Wahhabisme, aanvangskosten $ 15 miljard. Deze nieuwe ‘gematigden’ zullen de oude ‘gematigden’ vervangen die immers ISIS werden, en dat alles nog vóór Halloween.

De administratie gelooft dat je vrienden kunt kopen, huren of leasen daar waar ze anders niet te vinden zijn, en gaat er van uit dat die vrienden de hele contractperiode met en niet tegen je zullen vechten, en dat terwijl de ervaring leert dat de ‘vriend’ die je vandaag huurt, morgen op je vuurt.

Je kan je afvragen of de Saudi training van deze gematigden ook onthoofdingmethodes omvat,onthoofden, iets wat de Saudi’s al populair gemaakt hadden nog vóór ISIS ermee begon.

De VS worden gepiepeld.

Qatar en Saudi Arabië kunnen met de VS nu openlijk meedoen met de aanvallen op Syrië, na het jaren stiekem geprobeerd te hebben om het laatste seculiere regime in de regio om zeep te helpen. Wij (=de US) voeren nu de agenda van de echte islamitische Staten uit -Saudi Arabië en Qatar- door de plaatsvervangende Islamitische Staat van ISIS te bevechten.

Ongewild maken de VS bommen en raketten nu eerder ‘de wereld veilig’ voor theocratie dan voor democratie. Vandaag lezen we dat Israël een Syrisch oorlogsvliegtuig heeft neergeschoten, wat wijst op een groter regionaal conflict.

Wat heeft dit alles van doen met de veiligheid in de 50 staten van de VS? Niets!

.

Vorige week handelde het Congres te vroeg door een oorlog te financieren zonder de regels van de Constitutie te volgen (de dag van de stemming verzocht ik het Congres deze verkeerde en gevaarlijke wetgeving achterwege te laten). Maar de financiering werd geautoriseerd, het beginnen van de oorlog zelf niet. Daarvoor moet het Congres voor oorlog stemmen, en dat is nog niet gebeurd.

Om zijn zaak te verkopen grijpt te administratie terug op de angstzaai-tactieken van de Bush-administratie. ISIS vormt geen directe, onmiddellijke bedreiging van de VS (Dat zei het Witte Huis gisteren zelf.)

En nu moeten we dus geloven in slapende ISIS-cellen in de VS.

De aanval op Syrië onder het mom van een aanval op ISIS, is per definitie een aanvalsoorlog. Een schending van internationaal recht die tot misdaden tegen de menselijkheid leidt, en tot de dood van ongetelde aantallen onschuldige burgers. Daar verandert alle PR van de wereld en al die zoetgevooisde praatjes helemaal niets aan.

En ja, de leden van de Democratische administratie, inbegrepen deze president die dit beleid uitvoert, moeten rekenschap afleggen voor het Internationaal Crimineel Gerechtshof en voor het Amerikaanse volk dat deze President dient te dienen.
Maar zoals we weten is oorlog een machtige en cynische PR-tactiek. Ik verwacht dat het bombarderen van Syrië tijdelijk bijdraagt aan verhoging van de populariteit van het Witte Huis met de zichzelf dienende heroïsche verslagen van de schade aan ISIS toegebracht (en aan de door ISIS gebruikte VS-uitrusting). De stembussen in november vullen met die bommen en raketten kan zelfs helpen de Democraten de Senaat te laten behouden.

Maar na de verkiezingen zullen de kiezers merken dat de president in de kaart van de extremisten heeft gespeeld, burgers heeft geschaad en ons land alweer diep heeft verwikkeld in een conflict in het Midden-Oosten.

Er waren alternatieven. De VS en de internationale gemeenschap hadden ISIS kunnen isoleren en beperken door hun fondsen af te snijden en de opbrengsten van olie op de zwarte markt af te nemen. We hadden een deal met Syrië en Iran kunnen sluiten.

De buitenlandse politiek van deze administratie heeft gefaald. Het Congres heeft gefaald. Zowel de Democraten als Republikeinen hebben een blanco cheque uitgeschreven voor de hen patronerende bazen in de oorlogsindustrie. En ze hebben de rekening doorgeschoven aan toekomstige generaties.

Het Amerikaanse volk, dat zich in 2008 naar een soort verlossing stemde na jaren van oorlog onder George W. Bush, realiseert zich in 2014 dat hope and change niets meer dan een slimme slogan was. Een slogan gebruikt om macht te verwerven en die te behouden door angst te bevorderen, door oorlogen, door de Nationale Veiligheidsstaat op te tuigen, met een herfstvuur waarin als herfstbladeren ongetelde miljarden belastinggeld in rook opgaan