Hoe het kabinet met hulp media Nederland verraadde over MH17. door Joost Niemöller

Lezing.
15 januari 2016 1 reactie

Door Joost Niemöller

Verraad. Het is een groot woord. Maar hoe moet je het anders zien? Rutte en Timmermans weigerden al op dag twee na de aanslag de uitgestoken hand van Rusland voor een objectief internationaal onderzoek in de vorm van een VN missie, en gingen in plaats daarvan intensief samenwerken met het corrupte Oekraïne. Een mogelijke dader. Daarmee werd bij voorbaat iedere mogelijkheid tot een serieus onderzoek en een eerlijke rechtszaak afgesloten. De warme band met de VS was voor dit kabinet belangrijker dan de waarheid over de 192 omgekomen Nederlanders. De Nederlandse media waren kritiekloos over de Nederlandse overheid en deden slechts aan anti-Poetin propaganda. Vervolgens kwam er een wanhopig slecht rapport van de Onderzoeksraad waarin de vinger werd gewezen naar de separatisten op basis van bijna niets. De Russische overheid maakte deze week feitelijk en precies gehakt van dit rapport. Hier en daar werd die brief eventjes genoemd, maar over de inhoud geen woord. (Zie deze link voor de brief in het Engels.) Dat past in het patroon. De Nederlandse media zijn ten aanzien van MH17 totaal niet serieus meer te nemen. Zelfs de suggestie van hoor en wederhoor wordt niet meer hoog gehouden.

Maar het kabinet valt meer te verwijten. Van een serieuze rechtszaak kan nu geen sprake meer zijn. De nabestaanden staan in de kou, Nederland staat in de kou. Verbijsterend. Ja, dat is verraad.

Gisteren hield ik in het Gelderse Afferden een lezing over de geschiedenis omtrent MH17 tot nu toe. Hieronder de tekst.

Als journalist volg ik de zaak over het neerhalen van vlucht MH17 vanaf het eerste moment. In 2014 verscheen hierover een boek van mij, MH17, de Doofpotdeal, waarin ik de argumenten over wat er gebeurd zou zijn, vanuit het Westerse perspectief en vanuit het Russische perspectief uiteen zette. Met name aan het Russische perspectief besteedde ik veel aandacht, omdat dit in de Westerse media vrijwel genegeerd werd. De titel van het boek, De Doofpotdeal, verwijst naar de vooringenomen opzet van zowel het onderzoek van de Nederlandse Onderzoeksraad, die niet alleen intensief samenwerkte met de Oekraïense Onderzoeksraad, maar die het onderzoek gedelegeerd kreeg vanuit Kiev, en dus helemaal niet ‘leidend’ was, zoals steeds wordt gezegd, als van het juridische onderzoek, een samenwerking van vier Westerse landen, plus, in een later stadium Maleisië, het JIT, waarbij Rusland is uitgesloten, en waarbij elk van die landen, dus ook Oekraïne, een vetorecht heeft. Ook al wordt daarover in Nederland nog steeds geen uitspraak gedaan. Want deze overeenkomst is geheim. Wat we weten komt uit Oekraïne en Australië. De overeenkomst tussen Oekraïne en Nederland voor de Onderzoeksraad is wel openbaar. Maar ook daar hoor je nooit iets over.

Van tevoren stond dus al vast waar de beschuldigende vinger heen zou wijzen. Een voor de hand liggende conclusie, maar in de Westerse media en in de Westerse politiek, werd die nergens getrokken. Tot op de dag van vandaag begrijp ik dat niet.

Een onderzoek naar een zo complexe zaak, zozeer beïnvloed door de internationale politiek als deze, zou objectief moeten zijn. Een echt serieus onderzoek naar de waarheid. Er kwamen 193 Nederlanders om bij de aanslag. Alleen al uit respect voor deze mensen zou de objectiviteit gewaarborgd moeten zijn. Premier Rutte zei enkele dagen na de aanslag dat de onderste steen boven moest komen, maar hij schiep niet de voorwaarden die dit mogelijk konden maken. Eerlijk gezegd verbijstert dit me zo dat ik niet goed weet wat erover te zeggen. Ik bedoel, er is heel veel te zeggen over MH17, maar de essentie, dit enorme onrecht, deze kolossale nalatigheid, laat zich eigenlijk niet beschrijven. De Nederlandse overheid heeft dit helemaal aan zichzelf te danken. Want er waren andere keuzes mogelijk.

Ik weet nu daarom ook niet goed hoe het verder moet. In alle nuchterheid kan natuurlijk gezegd worden dat er hoogstwaarschijnlijk een rechtszaak zal komen, georganiseerd door enkele landen tegen Rusland. Maar de Russische minister van buitenlandse zaken, Lavrov, had al op de tweede dag na de aanslag laten weten dat een rechtszaak die werd aangestuurd door Oekraïne door zijn land nooit geaccepteerd zou worden. Rusland stelde al snel een onderzoek voor onder leiding van een VN commissie. Of dat nu zo’n goed idee zou zijn, daar kun je ook vragen over stellen. Maar Nederland negeerde deze opmerkingen, ging onder leiding van de zeer actieve minister van buitenlandse zaken, Timmermans, verder met de nauwe samenwerking met Kiev en maakte daardoor iedere neutrale rechtsgang onmogelijk. In die eerste dagen werd door Rutte, Timmermans en waarschijnlijk de VS op de achtergrond, de weg afgesneden naar een onderzoek met hulp van Rusland. Uiteraard sprak Rusland uiteindelijk een veto uit over een VN rechtszaak die gevoerd zou worden op basis van het door Kiev aangestuurde onderzoek. Hierover ontstond veel verontwaardiging in Nederland. Maar wie had dan ook serieus van Rusland verwacht dat dit land het hoofd willoos op het hakblok zou leggen?

En, nogmaals, het is niet zo dat de Russen geen andere optie aanboden. Lavrov was hierin zeer duidelijk.

Nu is het een zaak geworden die alleen verder langs een doodlopende weg kan lopen. We zullen nooit officieel en bevredigend te horen krijgen wat er is gebeurd. Niet dat die kans daarop überhaupt erg groot was overigens. We moeten wel realistisch blijven. In de afgelopen zestig jaar is tientallen keren een burgertoestel met militaire middelen uit de lucht gehaald. In geen van die gevallen is er na een bevredigende rechtsgang een antwoord gekomen over de oorzaak. Op zijn hoogst zijn er na schikkingen uitbetalingen gedaan aan nabestaanden.

Dat is de ene kant van de kwestie. De zoektocht naar de waarheid. Verstoord door de internationale politiek. En door de verraderlijke inzet van de Nederlandse regering. De kwestie rondom MH17 is daarnaast ook om economische redenen relevant. En dat economische aspect is op haar beurt ook weer politiek.

De EU stelde na MH17 economische sancties in tegen Rusland, en handhaaft die nog steeds. Een deel van die sancties bestond al, maar MH17 zorgde voor een verzwaring ervan, zonder dat er toen een feit op tafel lag waaruit bleek dat Rusland de schuldige partij was. Dit compliceerde een kansrijk onderzoek nog verder.

Ook bij de strijd om het Donbas gebied in Oekraïne gaat het trouwens om geld, want er zitten veel grondstoffen. Kolenmijnen, maar ook de exploitatie van een enorm schaliegasveld, dat onder andere aan het Nederlandse bedrijfsleven was gegund door de regering in Kiev. Zowel de VS als Rusland hebben grote economische belangen in het praktisch failliete, zeer corrupte en politiek verdeelde Oekraïne. Een Duitse minister van buitenlandse zaken noemde het een failed state. En daar lijkt het steeds meer op.

En dan is er nu dit associatieverdrag van de EU met Oekraïne. Met name premier Rutte voert als argument aan dat dit verdrag de handel met Oekraïne vergemakkelijkt en dat ‘we’ hier veel aan zouden kunnen verdienen. Maar als het puur om handel ging, waarom sluit de EU dan geen associatieverdrag met Rusland? Waarom nu juist met het land dat in conflict met Rusland verkeert?

Onder het mom van handel wordt er dus politiek bedreven. Ditzelfde associatieverdrag speelde ook bij de machtswisseling in Oekraïne –een door de VS voorbereide coup- en was dus de oorzaak voor de oorlog in Oekraïne. En dat schiep weer de voorwaarden voor het neerhalen van MH17. Alles hangt met alles samen.

Er komt in Nederland een referendum over dit verdrag. Niet omdat de regering Rutte dat wilde. De vraag is nu wat de overwegingen zijn bij de Nederlandse bevolking. Waar stemt men voor of tegen? Voor een handelsverdrag? Voor de uitbreiding van de EU? Voor onze relatie met Rusland? Voor de relatie van de EU met de VS? Ik denk dat veel mensen heus wel doorhebben dat dit associatieverdrag niet zomaar een handelsverdrag is. Het heeft vergaande betekenis in de relatie tussen de EU en Rusland. Veel mensen hebben er daarom een verontrustend gevoel over, en dit gevoel wordt nog eens gevoed door de aanslag op MH17. Ook voor de gemiddelde Nederlander hangt alles samen. Het lijkt een ontwarbare kluwen.

Kwam de raket van Poetin? Veel mensen in Nederland zullen die vraag met ja beantwoorden. Maar hoe zeker zijn ze daarover? Het is interessant om in zo’n geval door te vragen. Vaak komt die overtuiging door een negatief beeld over de figuur Poetin. Een beeld dat via de media tot hen is gekomen. En diezelfde media blijkt men tegelijkertijd nauwelijks te vertrouwen.

Zo is er die kwestie over de radargegevens. Uit het rapport van de Onderzoeksraad bleek dat er geen ruwe data van de primaire radar zijn overlegd door Oekraïne, Rusland en de Verenigde Staten en/of de NATO. Het CDA Kamerlid Pieter Omtzigt vraagt de regering al enige tijd hoe dit zit, maar van duidelijke beantwoording is geen sprake. Ook nabestaanden willen dat deze radargegevens op tafel komen.

Ze schreven een brief naar Rutte, die gisteren naar buiten werd gebracht. Het is een rustig getoonzette brief, maar je voelt de wanhoop erachter. Zo staat er:

Wij herinneren ons nog goed hoe u vlak na de aanslag (u noemde het toen nog een ramp en geen aanslag) beloofde de onderste steen boven te zullen halen. Dat vinden wij ook zeer belangrijk omdat wij de waarheid willen weten; wie heeft er op het vliegtuig geschoten en om welke reden? Dit is ook belangrijk voor vervolging en berechting van de daders. Iets waar wij vanzelfsprekend heel veel belang aan hechten.

Het Eindrapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV) bevat voor ons een aantal teleurstellingen. Betrokken landen blijken onvoldoende te hebben meegewerkt aan het onderzoek.

De brief van de nabestaanden haalde ook de staatsmedia in Maleisië, waar opmerkelijk kritisch over het onderzoek wordt geschreven.

Oekraïne zegt dat de radars uit stonden. In een oorlogsgebied? Erg onwaarschijnlijk. Het moet bovendien gecheckt kunnen worden en daarover is in het rapport van de Onderzoeksraad niets terug te vinden. Rusland zegt dat ze de ruwe data van hun primaire radar gewist hebben. Ook dat is onwaarschijnlijk. Het lijkt erop dat de Russen volgens de internationale verdragen niet verplicht waren hun gegevens te behouden, omdat het niet over hun grondgebied ging. Dat is natuurlijk een formeel, en daarom onbevredigend argument. Maar je kunt je in meer filosofische zin afvragen waarom je van Rusland kunt vragen of ze wel mee moeten werken aan een onderzoek dat in opzet vooringenomen is. In die algemene zin valt ‘onze vriend’ Oekraïne veel meer te verwijten.

En dan zijn er nog de beelden waarvan de VS zegt dat ze daarover beschikken. Satellietbeelden waarop, zo zei Kerry, te zien zou zijn waar een Buk raket gelanceerd werd. Een sterk staaltje overigens, volgens een deskundige die ik daarover raadpleegde. Deze beelden zijn nooit getoond. Als ze al bestaan. Twee bestuursleden van de Onderzoeksraad verklaarden dat er intern ‘iets’ overlegd zou zijn. Hier bestaat overigens veel misverstand over. Zo was in het NOS Journaal onlangs te horen dat de VS videobeelden van radar had getoond. En bij deze opmerkingen lieten ze de videobeelden van de primaire radar van de Russen zien, zoals die afgebeeld staan in het rapport van de Onderzoeksraad. Is dat dom, of opzet? Ik weet het niet. Het is in elk geval onderdeel van de eindeloze reeks gemanipuleerde slordigheden dan wel leugens die de media produceren. In dit geval: Snel na de aanslag op MH17 gaf het Russische ministerie van defensie een uitgebreide persconferentie, waarin de radarvideo werd gepresenteerd. Deze persconferentie werd toen genegeerd in de Nederlandse media. Het zijn juist de Russen die op het gebied van radar het meest hebben gepresenteerd. Nu is er over die Russische informatie zeker kritiek te leveren. Het is maar helemaal de vraag of men op basis van deze videobeelden kan concluderen dat er een straaljager in de buurt was. De onderliggende ruwe data werden door Rusland niet naar buiten gebracht. Maar de VS kwam met helemaal niks. Dus ook geen video, mensen van het NOS Journaal.

Uit de brief van de nabestaanden blijkt dat men zich niet langer met een kluitje in het riet wil laten sturen.

De regering heeft in antwoord op Kamervragen aangegeven, dat het ontbreken van de primaire radarbeelden geen verschil heeft gemaakt voor (de conclusies van) het onderzoek. Wij vragen ons af, waar deze conclusie op is gebaseerd. Immers, zij kan alleen maar worden getrokken als de radarbeelden bekend zijn. Daarbij komt, dat het onderzoek van de OVV zich niet richtte op de daders. De OVV geeft echter wel aan dat er een mogelijkheid bestaat dat de primaire radarbeelden het projectiel weergeven. Daarmee kan de afvuurlocatie worden bepaald. Dat is volgens ons voor de OVV niet, maar voor het strafrechtelijk onderzoek wél van belang. Wij kunnen daarom niet accepteren dat cruciale informatie en gegevens worden achtergehouden.

De NOS blijft ondertussen vage, niet te checken berichten produceren over de radarbeelden.

Zoals gisteren. Toen bracht de NOS dit bericht:

De Stichting Vliegramp MH17 heeft afgelopen week drie e-mails gekregen met daarin stilstaande radarbeelden van de rampvlucht. Het is niet duidelijk wie de afzender is. In de mails staan teksten in het Russisch en Oekraïens.

De stichting heeft een deskundige naar de radarbeelden laten kijken. Die heeft ze beoordeeld als authentiek.

De informatie wordt overgedragen aan het Openbaar Ministerie. Dat moet bepalen of de afbeeldingen iets kunnen betekenen voor het strafrechtelijk onderzoek.

Ik lees: ‘een deskundige.’ Waarin is hij deskundig? Waarom krijgen we zijn naam niet te horen? Verder wordt er gesproken over stilstaande radarbeelden. Eerder werd al vastgesteld, onder andere door de Onderzoeksraad, dat er aan de hand van stilstaande radarbeelden weinig geconstateerd kan worden. Zijn het Russische beelden? Zijn het Oekraïense? Amerikaanse? Hoe is vastgestelde dat ze ‘authentiek’ zijn? Wat is er op te zien? Wat staat er in de Russische en Oekraïense teksten? Maar vooral: Waarom is dit nieuws?

Inmiddels is bekend dat het Openbaar Ministerie niets met die beelden doet. Ze waren al bekend.

Ik heb als journalist veel meegemaakt op het gebied van verdraaien of verzwijgen van feiten in de media. Maar deze geschiedenis met MH17 slaat alles. Ieder bericht wordt in Nederland gespind naar de Westerse visie. Voor geen enkel tegenargument is ruimte. De berichtgeving is daarbij zelfs ronduit kwaadaardig te noemen.

Ik ga hier even wat verder in op een voorbeeld.

De Engelse blogger Bellingcat werd vorig jaar in het Duitse weekblad Der Spiegel ontmaskerd.

Ik schreef daar op 3 juni 2015 een blog over. Dat geef ik hier nog eens weer.

Afgelopen week was het groot nieuws. Er was geen spoor van twijfel. De Russen zouden vervalste satellietbeelden naar buiten hebben gebracht in verband met MH17. Fotoshop! Alle grote Nederlandse media brachten het bericht op een vanzelfsprekende toon. De koppen spraken voor zich: het waren feiten. Het was aangetoond.

De Volkskrant:

De satellietbeelden die het Russische ministerie van Defensie op 21 juli vorig jaar presenteerde om aan te tonen dat vlucht MH17 van Malaysia Airlines door een Oekraïense raketinstallatie uit de lucht is geschoten, zijn vervalst.

NRC Handelsblad:

Satellietbeelden die Rusland vorig jaar liet zien om te bewijzen dat Oekraïne de MH17 uit de lucht schoot, zijn vervalst.

NOS:

De satellietbeelden die Rusland vorig jaar presenteerde om aan te tonen dat vlucht MH17 door Oekraïne uit de lucht is geschoten, zijn vervalst.

De Telegraaf:

Satellietbeelden die Rusland vorig jaar liet zien om te bewijzen dat Oekraïne de MH17 uit de lucht schoot, zijn vervalst.

Vervolgens werd in alle berichten de bron achter dit ‘feit’ gebracht: De Engelse blogger Bellingcat.

Alleen RTL Nieuws leek in zijn berichtgeving nog een klein beetje een slag om de arm te houden:

Rusland heeft enkele dagen na de ramp met vlucht MH17 vervalste satellietbeelden getoond om Oekraïne de schuld in de schoenen te schuiven. Althans, dat schrijft de Britse onderzoekssite Bellingcat.

Lichtelijk relativerende woordjes als althans’ stonden er in die andere berichten niet. De bron, die was het bewijs. Het Woord van Bellingcat is het Woord van God voor Nederlandse journalisten.

De manier waarop er naar Bellingcat wordt verwezen en de manier waarop er naar ‘de Russen’ wordt verwezen zegt eigenlijk al alles.

De Volkskrant over Bellingcat:

Uit een analyse van de beelden blijkt onder meer dat een BUK-raketwerper is verplaatst, waardoor het lijkt dat het wapentuig actief was op 17 juli, toen het vliegtuig uit de lucht werd geschoten. Ook zijn er BUK-raketwerpers aan de beelden toegevoegd, dichtbij de rampplek.

En over informatie van de Russen:

Het onderzoeksbureau bericht verder dat het toestel van Malaysia Airlines niet van de vluchtroute afweek, zoals wordt geclaimd door het Russische ministerie van Defensie.

Dus Bellingcat: ‘Analyse.’ ‘Blijkt.’ ‘Bericht.’ Rusland: ‘claimt.’

Wat De Volkskrant hier schrijft, is overigens ook feitelijk onjuist. De bewuste koersafwijking wordt juist vastgesteld in het voorlopige rapport van de Onderzoeksraad. (PDF, op pagina 11):

Om 13.19:53 uur bleek uit radargegevens dat het vliegtuig zich 3,6 nautische mijlen ten noorden van het midden van luchtweg L980 bevond na naar links te zijn uitgeweken van de route, toen Dnipro Control vanwege ander verkeer de bemanning instructies gaf rechtstreeks naar navigatiepunt RND te vliegen.

Ook volgens NRC Handelsblad was het zo klaar als een klontje wat Bellingcat in zijn blogje te berde bracht:

De verschillen tussen de echte beelden en de valse zijn te checken op Google Earth. De beelden zijn gemanipuleerd en er zijn Boek-raketinstallaties toegevoegd, concludeert het onderzoekscollectief.

En ook bij de NOS hoefden we echt niet te twijfelen over Bellingcat. Dat is namelijk de bron waar de ‘bewijzen’ vandaan komen.

Bellingcat publiceerde eerder bewijzen dat Rusland het Buk-raketsysteem heeft geleverd waarmee vlucht MH-17 werd neergeschoten.

Wat dus nogmaals opvalt is de massaliteit van de voor Bellingcat positieve berichtgeving, de snelheid waarmee het blog van Bellingcat als nieuws naar buiten werd gebracht, de suggestie dat het hier zou gaan om feiten, en kortom het volstrekte kritische onvermogen bij deze media om de gebruikte methode van Bellingcat onder de loep te nemen.

Het is een patroon, zoals ook op andere websites wordt vastgesteld. Niet alleen bij de Nederlandse media, ook bij de Duitse. Bellingcat is de propagandabron. Alle andere bronnen worden genegeerd of verdacht gemaakt.

Er zijn ook bloggers, die al vrij snel naar buiten kwamen met kritische stukken over de woeste beweringen van Bellingcat. (Die overigens hier te vinden zijn.)

De blogger Myghty zet bijvoorbeeld uiteen dat er in de ‘basisinformatie’ bij de gepubliceerde foto’s van de Russen uiteraard veranderingen waar te nemen zijn, maar die zijn standaard in dit soort gevallen, en vormen dus geen enkel bewijs voor het door Bellingcat geponeerde ‘fotoshopwerk’ van de Russen.

Andere bloggers redeneren hierop verder en stellen met feitelijke analyse vast dat er van de methode Bellingcat niets deugt. De zeer feitelijke blogger Gabriele Wolff documenteert in een serie artikelen dat er sprake is van een ‘informatieoorlog’ omtrent MH17, en Bellingcat speelt hierin een centrale rol. Ze noteert ook dat de ‘onderzoekers’ van Bellingcat bij nader inzien er eigenlijk helemaal niet zo zeker van zijn dat de Russen hun materiaal hebben gemanipuleerd: ‘Je zou het manipulatie kunnen noemen.’

Allen: Man kann es Manipulation nennen.

Ook de Australische forensische expert Charles Wood zet uiteen dat er niets klopt van het ‘bewijs’ van Bellingcat. Dat bewijs zou onder andere gebaseerd zijn op vergelijkingen met Google Earth, maar Wood zet uiteen dat er alleen al in het materiaal van Google Earth sprake is van noodzakelijke (niet kwaadaardige) fotomanipulaties:

Bellingcat rely on Google Earth dates when practical experience shows that many of the dates are aggregate and simply do not apply to parts of an image or image tile. This is a result of the Google imagery provider performing all sorts of manipulations to present an aesthetically complete set of images without tagging each part of the image precisely with different dates. Even Google doesn’t know the exact dates of many of its imagery picture elements.

Wood stelt vast dat er niets ‘verdachts’ is aan het ‘fotoshopmerkje’ dat er te vinden is in de onderliggende data van de Russische publicaties. Dit is standaard:

Bellingcat reports adversely on the EXIF tags in images showing the last editor was a variety of photoshop. This may be factually correct but is completely irrelevant. The images were prepared for publication including annotations, cropping, and rescaling. They will of course have the last editor listed in the EXIF data. There is nothing sinister about it at all.

De conclusie van Wood liegt er dan ook niet om:

There is no hard evidence of any sort to show deliberate tampering of images no matter how much Bellingcat wants there to be.

Vervolgens ontmaskert ook een Russische blogger het gefröbel van Bellingcat, dat in werkelijkheid helemaal niets bewijst over de vermeende fotoshopbewerking door de Russische autoriteiten van hun satellietbeelden. Russia Today maakte hier een scherpe samenvatting van:

Russia Today vraagt Bellingcat om een weerwoord. Maar die weigert, en hult zich in goedkoop cynisme.

Dit soort berichtgeving in de Westerse media is een zeer ernstige zaak. Deze berichtgeving is niets anders dan anti-Poetin propaganda. Leugens worden verkocht als nieuws. Dat Westerse journalisten gekocht zijn door Westerse inlichtingendiensten, werd onlangs al vastgesteld door de Duitse journalist Udo Ulofkotte, die daarbij spreekt vanuit eigen ervaring.

De kans dat de gevestigde media terug zullen komen op hun eigen berichtgeving is dan ook erg klein. Gekochte journalisten zijn niet geïnteresseerd in de waarheid. Ze moeten hun geld opleveren.

In dit licht is het bijzonder opmerkelijk dat notabene het weekblad Der Spiegel nu een interview publiceert met een deskundige die genadeloos uiteenzet dat Bellingcat niet met nieuws kwam, maar met leugens over de fotoshop van de Russische autoriteiten. Het is gepruts wat Bellingcat deed. Het staat zelfs in Der Spiegel. Maar ik weet zeker dat de Nederlandse media de volgende keer het Woord van Bellingcat weer over zullen nemen als het Woord van God.

Ondanks het feit dat in dit geval zelfs de maker van de ‘ontmaskeringsoftware die Bellingcat gebruikte in een niet mis te verstane Tweet liet weten dat Bellingcat misbruik maakt van zijn technologie. Dus ook dat nog.

Dat was mijn blog toen. Wat ik toen voorspelde, gebeurde. Op 3 januari dit jaar kwamen RTL Nieuws en het NOS Journaal met ‘groot nieuws.’

‘Onderzoeksgroep: twintig Russen in beeld voor neerhalen MH17’

Deze ‘onderzoeksgroep’ was Bellingcat. Deze zou de twintig namen aan het Nederlands Openbaar ministerie hebben gegeven. Bellingcat gaf deze namen niet vrij.

Want, zo staat in het bericht van de NOS:

“Zij kunnen hun sociale media-profiel weghalen en andere sporen wissen. Op die manier zouden we het strafrechtelijk onderzoek in gevaar kunnen brengen. Dat is het laatste wat we willen”, aldus Higgins.

Wat is dus het ‘nieuws’: iemand heeft namen overhandigd. Van Russen. Welke namen dat zijn, hoe hard het onderzoek is, daar weten we niets van. Waarom is het dan zulk groot nieuws? Omdat Bellingcat het zegt. Het draait dus om de autoriteit van Bellingcat. Dat diezelfde autoriteit al eerder door Der Spiegel onderuit was gehaald, daarover wordt met geen woord gerept door NOS Journaal en RTL Nieuws.

Dat heeft dus niets te maken met het brengen van nieuws. Dat is alleen nog propaganda. Bellingcat zegt zijn hele rapport over deze twintig Russen te publiceren op 25 januari. Dat zou een goed moment zijn om er aandacht aan te besteden. Dan kan ook kritisch bekeken worden of Bellingcat op heldere wijze argumenteert en of de feiten waar hij mee aankomt meer zijn dan de hele of half gefabriceerde en bewerkte internetplaatjes waar hij meestal mee aan komt. Meestal gaat het om foto’s namelijk zonder dat de onderliggende data worden gegeven. Meestal zijn die foto’s zo vaag dat er makkelijk mee gefotoshopt kan worden. In enkele gevallen is er aantoonbaar sprake van fotoshop. Deze discussie wordt op zakelijke wijze gevoerd op het internet. Er zijn ook enkele rapporten van gemaakt. Maar hierover zwijgen de Westerse media.

Het is gekmakend. En, eerlijk gezegd, totaal onbegrijpelijk. Net als de berichtgeving over het rapport van de Onderzoeksraad. Die was volkomen kritiekloos. Er werd gedaan alsof de zaak nu definitief opgelost was: het ging om een Buk raket, afgeschoten van gebied waar de separatisten controle over hadden.

In werkelijkheid was de hele bewijsvoering gebaseerd op twee piepklein stukjes metaal in de vorm van zogenaamde vlinderdasjes. Een ervan was gevonden in het lichaam van een van de piloten. Een ander in een raamkozijn. Duizenden van die stukjes komen van zo’n Buk raket, zich verspreidend in de vorm van een donut. Er moeten dus op zijn minst honderden inslaggaatjes zijn in de vorm van zo’n vlinderdasje in de buitenkant van de cockpit. Maar er werd niets met die vorm aangetroffen. De Russen lieten, anders dan de Onderzoeksraad, een proef uitvoeren met een Bukraket op de cockpit van een vergelijkbaar vliegtuig. En ja, hoor, inslagen in de vorm van vlinderdasjes.

Om te bewijzen dat er sprake zou zijn van een Buk raket, afgeschoten vanuit seperatistengebied, zou er dus meer ondersteuning moeten zijn. Zoals die radarbeelden. Die niemand schijnt te hebben. Of getuigenverklaringen. Maar de Onderzoeksraad deed geen enkele poging om getuigen bij de crashsite te horen. Net zoals er niet gezocht werd naar andere vlinderdas stukjes. Van diverse journalisten op de grond hoorde ik steeds weer hetzelfde verhaal: zowel de Onderzoeksraad als het JIT stelde zich zeer passief op. Wanneer er onderdelen werden gevonden, of zelfs lichaamsdelen, duurde het zeer lang voor het werd opgehaald. En in getuigen was men helemaal niet geïnteresseerd. Dat, terwijl er een aantal zeer gedegen getuigenverklaringen waren, met steeds hetzelfde verhaal: er waren straaljagers in de lucht geweest. Massaal genegeerd.

Vandaag reageerden de Russen per officiële brief op het rapport van Joustra. Ik ging daarop in middels een blog, dat ik hier nu weergeef:

Tjibbe Joustra, voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheidsraad, liet bij de presentatie van het slotrapport over MH17 vorig jaar weten dat ‘de Russen’ ook akkoord waren met de vaststelling dat MH17 geraakt zou zijn door een Buk raket. Joustra zoog dit uit zijn duim. Nergens heeft een officiële afgezant van de Russische overheid dit ooit gezegd. Ook wie het rapport goed leest, vindt nergens een statement van de Russische overheid hierover, of zelfs maar een aanwijzing dat de officiële Russische afgezant uitgenodigd was bij het onderzoek. Het rapport publiceert in een van de bijlagen alleen maar een uitnodigingsbrief voor Russische onderzoekers. Deze blijken, volgens de impressionistische weergave in het rapport, (er worden geen namen in genoemd, er worden geen letterlijke quotes gegeven) soms bij een vergadering aanwezig te zijn. Dat is dus iets heel anders.

Het officiële Russische hoofd van de Russische afvaardiging over de luchtvaart, Oleg Storchevoy (hoe officieel wil je het krijgen), schreef vandaag een brief aan Joustra.

De brief bevat vele concrete punten. Er blijft niets heel van de conclusie van de conclusie van de Onderzoeksraad dta het een Buk raket was. Ik pik er enkele uit.

De conclusie van de Raad dat MH17 was neergeschoten met een Buk raket is gebaseerd op de karakteristieken van gevonden fragmenten en schadepatroon op de wrakstukken.

Thus, the conclusion that the aircraft was hit by a 9N314M warhead was based on the characteristics of the fragments and the damage on the aircraft wreckage.

In de Russische brief wordt weergegeven wat de karakteristieken van die brokstukken zouden zijn. Het gaat in werkelijkheid volgens dit rapport om twee hele kleine stukjes. Bovendien spreekt het rapport zichzelf tegen. In een andere vermelding is er slechts sprake van één stukje:

Section 2.16 (Fig. 37, Table 11) of the Factual Information part of the final report indicates that a total of two bow-tie shaped fragments consistent with the 9N314M warhead were found:

Fragment 1: 14 × 14 × 4.5 millimeters, 6.1 grams, found in the cockpit;
Fragment 2: 12 × 12 × 5 millimeters, 5.7 grams, found in the captain’s body.

Yet Section 2.12 of Annex X mentions only one fragment (14 × 14 × 4.5 mm) found in the cockpit (Fragment 1).

Maar het rapport geeft het gewicht van een van die stukjes verkeerd weer. Het is in werkelijkheid lichter:

The data provided in the final report is inaccurate, because the actual mass of Fragment 1 is 5.5 grams, not 6.1 grams, as evidenced by the photos made by members of the international investigation team during the weighing of this fragment in February 2015 at the Gilze-Rijen air base.

In het rapport wordt niet weergegeven waar het fragment precies werd gevonden:

In addition, the final report does not specify where exactly the fragment was found in the cockpit.

Het zou gevonden zijn in een van de lichamen van de piloten, maar er is geen rapport dat dit lichaam onderzocht zou zijn:

The captain’s body from which Fragment 2 was extracted did not undergo special examination (instead, the body of the Team B captain, who was not present in the cockpit at the time of the accident, was examined).

Het gewicht van de gevonden fragment is belangrijk in relatie tot de vorm ervan: de beroemde vlinderdasvormen. Het eerste fragment is veel te licht. De vlinderdasvormige stukjes in een Buk zijn veel zwaarder. Dit wordt niet verklaard door eventuele beschadigingen, want door die beschadigingen zou het eerste deel juist de vlinderdasvorm verliezen!

The final report does not take into account the mass of the bow-tie shaped fragments. Compared with standard bow-tie shaped fragments used in the 9N314M warhead, which weigh 8.1 grams and are 8.2 millimeters thick:

Fragment 1 in reality lost 32 percent of its mass (or, based on the mass indicated

in the report, 24.7 percent);

Fragment 2 lost 29.6 percent of its mass;
Relative transverse deformation (thickness reduction) of the fragments was over 60 percent.

The significant loss of mass in Fragment 1 cannot be explained by damage because the fragment does not appear greatly damaged (otherwise, it would lose its bow-tie shape).

Het tweede deel is wel beschadigd. En zelfs zozeer, dat de gevonden vlinderdasvorm eerder iets zegt over de vervorming dan over de oorsprong:

Fragment 2 shows clear signs of damage, specifically in the transversal section (in relation to the front side). The diminished mass of this fragment can be explained by damage. However, the thickness of the fragment indicates significant deformation (over 60 percent), which is not consistent with its shape.

Russian experts have examined the effects of obstacle penetration on the shape and mass of bow-tie fragments of the 9N314M warhead by staging full-scale experiments and simulating transversal deformation of fragments.

De Russen voerden experimenten uit met een Buk raket en met een vliegtuig. Dat deed de Onderzoeksraad niet. Uit deze Russische experimenten blijkt dat in de meeste gevallen de vlinderdasstukjes hun oorspronkelijke vorm en gewicht juist behielden!

The results of these experiments and simulations are consistent with the results of validation tests of the 9N314M warhead, in which 96 percent of bow-tie fragments preserved their shape and lost only 6-7 percent of their mass after penetrating two 5-mm sheets of steel.

De conclusies van het rapport en die van het experiment komen dus niet overeen:

Thus, the mass and dimensions of the two fragments (Section 2.16, Fig. 37, Table 11 of the Factual Information part of the final report), based on which the report concludes that the aircraft was hit by a 9N314M warhead, are not consistent with the results of the fullscale experiments and simulations.

De Onderzoeksraad deed geen chemisch onderzoek naar de gevonden deeltjes in vergelijking met deeltjes in een Buk raket. De Russen deden dit wel en concludeerden dat de gevonden deeltjes qua chemische samenstelling niet overeen komen.

Russian experts examined the chemical composition of the material used to manufacture pre-formed fragments of the 9N314M warhead and concluded that the chemical composition of the retrieved fragments as published in the final report does not agree with the conclusion that they belonged to a 9N314M warhead.

En dan de inslaggaten. Geen vlinderdasvormige stukjes in de wrakstukken. Geen een! Dit wordt in het rapport van de Onderzoeksraad niet geanalyseerd.

The final report and its appendices fail to provide any information on the shape of penetration holes, whether penetration holes are present in the skin of the right-hand side, or conclusions that can be drawn regarding the characteristics of the warhead based on the fragmentation spray pattern on the aircraft wreckage.

De inslaggaten komen dus niet overeen met die van een Buk:

The new important fact is that, even assuming the aircraft was brought down by a Buk surface-to-air missile, penetration holes on the aircraft wreckage are not consistent with those normally created by the detonation of a 9N314M warhead.

Bij het experiment dat de Russen uitvoerden met een Buk, werden juist wel zeer vele vlinderdasachtige inslaggaten gevonden:

Russian experts have performed a full-scale experiment with a 9N314M warhead emulating the engagement conditions presented in the final report. The experiment left a large number of bow-tie shaped holes in the skin of the test aircraft. The wreckage of Boeing 777-200 9M-MRD does not show any bow-tie shaped holes.

Als aanvullend bewijs wordt in het rapport ook melding gemaakt van delen die op de grond waren aangetroffen. Deze delen zouden wijzen op een Buk raket.

Thus, the conclusion that the aircraft was hit by a 9M38-series missile launched by a Buk surface-to-air missile system was made based on the appearance of missile fragments found on the ground and in the aircraft wreckage, paint samples and traces of explosive.

Maar uit experimenten van de Russen bleek dat deze delen in werkelijkheid door de explosie gefragmenteerd zouden raken. Versplinterd. Daarvan is bij deze delen geen sprake. (De suggestie, die de Russen overigens niet uitspreken, is dat de delen neergelegd zouden zijn. Kan heel goed. Er was geen enkele controle over het oorlogsgebied, maanden lang.)

In the full-scale experiment, after the warhead detonated, Sections 3 and 4 of the missile disintegrated into large shapeless fragments, with the serial number of the missile still visible on the fragments. Yet the fragment of Section 3 encasing, supposedly found in the Boeing 777 wreckage area, was only slightly damaged and was not deformed by the explosion. This indicates that, most likely, it was not part of the missile that brought down the aircraft.

Dit alles is uiteraard groot nieuws in de Russische pers.

Waar zijn we nu? Bij een rapport van de Onderzoeksraad dat faalt. Bij een mogelijke rechtszaak die tot niets zal leiden. Dat is allemaal te danken aan de volstrekte incompetentie van een regering die beloofde de onderste steen boven te krijgen. Een ongehoord schandaal, maar voorlopig zal men wel in de dwaalwegen volharden. Fouten toegeven, dat hoef je van de media en de politiek niet te verwachten.