In Memoriam: Bobbie Fischer

Wijlen wereldkampioen schaken Bobbie Fischer had op het gebied van internationaaal beleid ook heel wat te melden, maar werd meteen neergezet als een paranoide gek, evenals de eerste atlantische vlieger Charles Lindbergh. Beiden hebben zich kritisch uitgelaten over de zionistische invloed op het buitenlands beleid van de Verenigde Staten. Uiterst genuanceerde en gedocumenteerde wetenschappelijke publicaties over dit onderwerp, zoals ‘The Israel Lobby and US Foreign Policy’ door J. Mearsheimer en S. Walt; ‘Deux Siècles Ensemble, Juifs et Russes pendant la Période soviétique’ door A. Soljenitsyne (ja, die van de goulag archipel!) en ‘The Culture of Critique, An Evolutionary Ananlysis of Jewish involvement in 20th century intellectual and political Movements’ door K. MacDonald, zijn alleen maar met veel geschreeuw verguisd of juist verzwegen maar nooit met wetenschappelijke publicaties weerlegd.

Dat is ook moeilijk, omdat deze publicaties beginnen met tientallen pagina’s disclaimers, dat het nooit over alle joden of alle joodse organisaties tegelijkertijd gaat en ook omdat deze geschriften voornamelijk steunen op en citeren uit joodse publicaties zelf. Zelfs op dit artikel kwam aanvankelijk alleen een reactie van een anonymus ‘Eelco’ , die conform het hier beweerde meteen reageerde met de verguizing anti-semiet en omkering van de bewijslast eiste. Dergelijke niet-inhoudelijke reacties worden verwijderd, maar ‘Eelco’ riposteerde met onderstaande reactie verwijzend naar een leerzame discussie over wetenschappelijke integriteit. Vooralsnog acht ik het erin gestelde eerder een onderbouwing van mijn stelling, dat Mac.Donald wordt doodgezwegen dan wel verguisd, maar er wordt ook doorverwezen naar beweerdelijk wetenschappelijke weerleggingen, welke ik (nog niet) heb bestudeerd, als ik dat al kan zonder specifieke kennis op dit gebied. Maar MacDonald riposteert op al deze wetenschappelijke kritiek op zijn website http://www.kevinmacdonald.net/replies.htm De lezers wordt geraden vooral zelf voormelde boeken en discussies te lezen. ‘Eelco’ heeft derhalve de discussie gebracht op het niveau waar die gevoerd moet worden. Die discussie zullen weinigen volgen en ik verwacht dan ook niet, dat er op korte termijn een rustige en objectieve bezinning over de orientatie van de Europese Unie kan plaatsvinden op weg naar een evenwichtiger positie in een multipolaire wereld.

Een Europese Unie die zijn investeringen, buitenlands beleid en defensiebelangen ondergeschikt maakt aan Washington, dat ook nog eens is in de ban van vermeend Israelische belangen, zal als vazal worden opgeofferd aan de belangen van de supermacht. Rusland, Iran, China, India, gaan alle ook veel verstandiger om met de islamitisch-arabische wereld dan de EU.en de USA.

Maar erger is nog, dat Europa (tot voor kort inclusief Rusland) evenals de USA geen demografisch beleid voert ter schraging van de etnische vervangvruchtbaarheid. In 2050 zullen er 60 miljoen Europeanen minder zijn doordat ze niet worden geboren. Geen beschaving blijft, waarvan de bevolking verdwijnt. Dit los van de vraag of groeperingen in de ruime zin des woords als zodanig drager kunnen zijn van genetische soortgebonden selectie, zoals Gould, Lewontin en MdDonald beweren. (zie discussie waarnaar de link in de tweede reactie hieronder verwijst)